در قابهای خمشی، حصول یک رفتار شکل پذیر و بدون شکست اتصال، از اهداف اساسی و مورد انتظار طراحی محسوب میگردد. مشاهدات پس از زلزله نورثریج و کوبه نشان داد که اتصالات گیردار در قابهای خمشی فولادی دچار شکست شده اند. روشهایی برای بهبود عملکرد این اتصالات ارائه شد که به طور کلی به دو دسته تقویت اتصال و کاهش سختی تیر در یک ناحیه مشخص از تیر تقسیم می شوند. در دسته دوم، کاهش سختی تیر در یک ناحیه مشخص باعث دور شدن مفصل پلاستیک از محل اتصال تیر به ستون میشود. در این تحقیق به ارزیابی عملکرد لرزهای قاب های خمشی فولادی با شکلپذیری ویژه با مقطع پرداخته شده است. بدین منظور تعدادی قاب 9،6،3 و 12 طبقه با تعداد دهانه )RBS( کاهش یافته تیر متفاوت طبق مبحث ششم مقررات ملی ساختمانی ایران و استاندارد 2800 بارگذاری و مطابق مبحث دهم مقررات ملی طراحی شدند. جهت ارزیابی لرزهای قابهای مذکور تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیر خطی انجام شد. بدین منظور 10 رکورد زلزله بر اساس آیین نامه 2800 PERFORM-3D با استفاده از نرم افزار انتخاب و مقیاس سازی صورت گرفت. در نهایت با توجه به دستورالعمل بهسازی لرزهای ساختمانهای موجود )نشریه 360 ( عملکرد لرزهای قاب ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که حضور نسبت به اتصال گیردار باعث افزایش میانگین جابجایی نسبی و دوران مفاصل میشود. این RBS اتصال مقادیر عموماً با افزایش ارتفاع قاب و بلندتر شدن و افزایش تعداد دهانه قاب بیشتر می شود. همچنین استفاده از تیر با مقطع کاهش یافته در این نوع قاب خطر شکست اتصال را تا حدود زیادی از بین می برد.
