در سال های اخیر، گسترش تغییرات اقلیمی معضل بزرگی را برای خانوارهای دامدار که زندگی آنها به میزان زیادی به شرایط اقلیمی وابسته است، به وجود آورده است. از دیدگاه دانشمندان، توانایی یک سیستم برای مقابله با بحران به برگشت پذیری آن سیستم بستگی دارد. در این راستا، با توجه به مطالعات مختلف به نظر می رسد بیمه دام یکی از ساز وکارهایی است که به برگشت پذیری دامداران در برابر تغییرات اقلیمی کمک می نماید. با این حال مسأله ای که مطرح می شود آن است که بیمه دام تا چه حد در برگشت پذیری دامداران در برابر تغییرات اقلیمی مؤثر خواهد بود؟ بر این اساس، پژوهش پیمایشی حاضر به دنبال پاسخ به این سؤال و درک نقش بیمه دام در افزایش برگشت پذیری خانوارهای دامدار در برابر تغییرات اقلیمی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل همه دامداران شهرستان کرمانشاه می باشد که با استفاده از فرمول کوکران و بر اساس نمونه گیری طبقه بندی تصادفی 250 نفر از آنها برای انجام مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از یک پرسشنامه که روایی آن توسط اساتید مورد تأیید قرار گرفته و پایایی آن از طریق یک مطالعه راهنما مورد بررسی قرار گرفته بود، استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل خوشه ای، خانوارهای مورد مطالعه را از نظر میزان برگشت پذیری به سه گروه خانوار با برگشت پذیری کم، متوسط و زیاد تقسیم نمود. از مقایسه میزان رضایت از بیمه دام و درک از تغییرات اقلیمی در میان این سه خانوار مشخص شد که بیشترین میزان رضایت از بیمه و درک از تغییرات اقلیمی در خانوار با برگشت پذیری زیاد و کمترین میزان در خانوار با برگشت پذیری کم بوده است. یافته های حاصل از رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که متغیرهای بیمه دام، درک از تغییرات اقلیمی، درآمد حاصل از فعالیت دامداری و سطح سواد بر میزان برگشت پذیری دامداران در برابر تغییرات اقلیمی تأثیرگذار بوده اند. در این میان بیمه دام بیشترین تأثیر را بر میزان برگشت پذیری دامداران داشت، بطوریکه به تنهایی 13 درصد کل واریانس برگشت پذیری دامداران را تبیین نمود. در نهایت با توجه به یافته های پژوهش، پیشنهاداتی به منظور کمک به افزایش برگشت پذیری دامداران در برابر تغییرات اقلیمی ارائه گردید.
