یک واکنش آلی نوعی با یک مکانیسم خاص پیشرفت می کند. ممکن است تعدادی مکانیسم پیشنهادی برای یک واکنش آلی نوعی موجود باشد. روشهای آزمایشگاهی محدودیتهای دستگاهی زیادی مانند به دام انداختن حدواسط ها و حالت گذار (TS) برای تأیید مکانیسمی که واکنش از آن پیشرفت می کند، دارند. روشهای محاسباتی تأیید یا رد یک مکانیسم را برای ما آسانتر، ارزانتر و دقیقتر می کنند. برای مثال سینتیک و مکانیسم فازی گازی دو واکنش رترو-کلوتروبیک با روشهای محاسباتی بررسی شده اند و درنتیجه مکانیسم مرحله ای پیشنهادی برای این واکنشها رد شده و مکانیسم همزمان برای پیشرفت واکنشها به اثبات رسیده است. کاربرد روشهای محاسباتی بسیار وسیع بوده و به تائید یا رد یک مکانیسم محدود نمی شود. از این روشها می توان برای مطالعه اثرات حلال و استخلاف بر روی واکنشها استفاده کرد.
