توسعه فیزیکی شهرها فرایندی پویا ومداوم است که طی آن محدوده های فیزیکی شهر و فضاهای کالبدی آن درجهات عمودی وافقی از حیث کمی وکیفی افزایش می یابد و این امرتابعی از شرایط محیطی و موقعیت جغرافیایی است. در این راستا پژوهش حاضر بر اساس روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از تکنیک های تحلیل تصمیم گیری چند معیاره بر آن است تا جهت مناسب گسترش فیزیکی شهر را به دور از مناطق مخاطره آمیز شناسایی کند. منطقه مورد مطالعه در این پژوهش شهر مشهد می باشد. در این راستا جهت شناسایی مناطق مخاطره آمیز لایه های اطلاعاتی همانند: فاصله از زمین-های کشاورزی، لایه شیب، لایه ارتفاع منطقه، فاصله از رودخانه، لایه فاصله از فضاهای سبز و تفریحی، لایه گسل تولید گردیدند. نهایتاٌ به منظور الگوسازی هر کدام از معیارها بر اساس ارزش و اهمیت آن ها برای توسعه فیزیکی شهر، در نرم افزارExpert Choice وزن مناسبی به هریک از لایه های اطلاعاتی براساس ماتریس تعیین شده، اختصاص داده شده است. نتایج حاصل ازتلفیق لایه های وزن دهی شده براساس میزان اهمیت هر یک از لایه ها در توسعه شهری، زمین های منطقه مورد مطالعه را با تاکید بر عوامل طبیعی پهنه بندی کرد، سپس این زمین ها با نقشه کاربری اراضی مقایسه کرده و مشخص شد که مناطق مخاطره آمیز جهت توسعه فیزیکی شهر در حواشی مناطق هفت، هشت و نه شهر مشهد قرار دارند و این مناطق در فاصله نزدیکی از گسل ها، رودخانه ها و در ارتفاع بالا و شیب نامناسب واقع شده اند، لذا برای توسعه فیزیکی شهر در آینده پیشنهاد داده نشدند. کلیدواژه:مناطق مخاطره آمیز،تتوسعه شهری، توسعه فیزیکی شهر،روش های تحلیل تصمیم گیری چند معیاره،شهر مشهد
