محمد حسین قلی زاده

هدف از این تحقیق، واکاوی تغییرات تعداد روزهای بارش در سطح ایران است. در این تحقیق از داده‌های بارش 35 ایستگاه سینوپتیک در طی سال‌های 1981 تا 2018 به‌عنوان مهم-ترین داده‌های تحقیق استفاده شد. از نرم‌افزار SPSS ‌به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و ArcGIS جهت تهیه نقشه‌ها بهره گرفته شد. به‌منظور بررسی تغییرات تعداد روزهای بارش در سطح ایران به کمک برآوردگر شیب سن، نرخ تغییرات تعداد روزهای بارش در سطح ایران در مقیاس ماهانه، فصلی و سالانه به دست آمد. نتایج ارزیابی تغییرات تعداد روزهای بارش در مقیاس ماهانه نشان داده است که بیش‌ترین نرخ تغییرات با 20/0 – و 85/1- روز در هر دهه مربوط به ماه مارس و کم‌ترین آن با 03/0 تا 29/0 روز در هر دهه مربوط به ماه جولای بوده است. در مقیاس فصلی، بیش‌ترین نرخ کاهش تعداد روزهای بارش فصل بهار در نواحی ساحلی خزر، شمال شرق و جنوب شرق کشور به ازای هر دهه 29/2 روز بوده است. بیش‌ترین تغییرات نرخ کاهشی تعداد روزهای بارشی در فصل تابستان، محدود به نواحی شرق خزر و جنوب شرق کشور است نرخ کاهشی آن 29/0 تا 67/1 روز در هر دهه است. بیش‌ترین نرخ کاهش بارش در فصل پاییز در نواحی غربی، جنوب غربی، شرق دریای خزر و شمال شرق کشور به وقوع پیوسته است و نرخ کاهشی آن به میزان 66/0 تا 88/1 روز به ازای هر دهه بوده است. بیش‌ترین نرخ کاهش بارش در فصل زمستان در نواحی غربی و شمال شرق کشور به وقوع پیوسته است و نرخ کاهشی آن به میزان 38/0تا 64/3 روز به ازای هر دهه بوده است. در مقیاس سالانه نیز بیش‌ترین نرخ کاهش بارش در نواحی غربی، شمال شرقی ،شرق دریای خزر و جنوب شرق بوده است و نرخ کاهشی آن به میزان 24/0 تا 67/6 روز در هر دهه بوده است. همچنین کم‌ترین نرخ کاهشی تعداد روزهای بارش مربوط به نواحی بیابانی کشور است مانند بیابان لوت و این عامل ناشی از کمبود ایستگاه‌های سنجش بارش و شرایط بیابانی غالب بر آن‌ها است.