حق بر آموزش از حقوق بنیادین حق های بشری می باشد که در اسناد مهم بین المللی همچون اعلامیه جهانی حقوق بشر،میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و کنوانسیون حقوق کودک حمایت شده است.اگرچه این حق در بسیاری اسناد و معاهدات بین المللی دیگر نیز تحت حمایت قرار گرفته ،اما در اجرای فرایند آن،دنیا با چالش های بزرگی روبروست.چالش هایی که اگر چه به ظاهر به عمقِ نقض های فاحشِ حقوق بشر نمی نماید؛امّا قطعاً حفره هایی که در نقض آن برای بشریت ایجاد می شود،همانا به بزرگی نقض فاحشِ حقوق بشر می باشد که تنها نیازمند توسعه ی آن در راستای رسیدنِ همگان به اهمیّت این مهم می باشد.در این مسیر پر تلاطم،تعهد به احترام، حمایت و ایفای کامل و فوری حق بر آموزش به دوش دولت ها می باشد. در اهمّیت حق بر آموزش همین قدر بس که در سطح بین المللی آموزش ابتدایی رایگان و اجباری بر دوش دولت ها بوده و برای اجرای آن ضرب العجل تعیین گشته است. در قصور انجام و به سر انجام رساندن این حق بنیادین،دولت ها باید حق بر آموزش را طبق استانداردها و معاهدات بین المللی به رسمیت بشناسند. زیر سؤال بردن دولت ها در کوتاهی شان در ایفای حق بر آموزش علاوه بر قوانین خاصّ حاکم بر جق بر آموزش، از قوانین حقوق بشری عام پیروی می کند.در صورت نقض حق بر آموزش،بررسی رسیدگی قضایی در آن لازم می نماید؛چرا که قربانیِ نقض حق بر آموزش تنها با دادخواهی بر علیه متعهدان آن به حق خود خواهد رسید
