امروزه مطبوعات نقش مهمی در عرصه های عمومی داشته و برای بسیاری از مردم هنوز منبع اول خبری است. کارکرد رسانه ها در عصر اطلاعات بی شک در همه عرصه ها انکارناپذیر است. مطبوعات به جهت ارتباط با حقوق مردم و ابزار انتقاد بودن از اهمیت به سزایی برخوردار می باشند گذشته از آن نوع تأثیری که این رسانه مثل سایر رسانه ها، از قبیل رادیو، تلویزون و غیره می گذارد حاکی از گستردگی و نقش بسیار مهم آن در زندگی انسان می باشد که در این راستا، در این پژوهش به بررسی تطبیقی جرایم مطبوعاتی در حقوق کشور عراق با نگاهی به حقوق کشور ایران پرداخته شد. روش پژوهش در این تحقیق به شیوه توصیفی- تحلیلی بود و مطالب گردآوری شده در یک فرآیند و جریان منطقی با مقارنه نمودن و تطبیق آرا و بیان نظرات گوناگون و متنوع پیرامون موضوع ذکر شده و مورد نقد و بررسی قرار گرفت. قانون گذاران هر دو کشور رکن مادی و معنوی و قانونی این جرم را تقریباً به شیوه مشابه و بررسی نموده-اند که در رکن معنوی علم و آگاهی مرتکب و اطاع از ضوابط و معیارهای مطبوعاتی و انتشار، شرط عام روانی این جرایم مد نظر قرار داده اند. همچنین قانون گذار عراقی در مواد قانونی مختلفی اشاره به اخلال و تجاوز در نظم عمومی از طریق مطبوعات کرده است که شامل جرم اخلال در نظم عمومی، جرم توهین به آبروی کشور، جرم نشر اخبار کذب و ... اشاره کرده است و قانون گذار ایرانی نیز در همین راستا می توان به توهین به مقامات و مقدسات، انتشار مذاکرات غیرعلنی مجلس، محاکم دادگستری، تحقیقات مراجع قضایی و اطلاعاتی اشاره نموده است که تفاوت چندانی در مواد قانون در کشورهای عراق و ایران مشاهده نمی شود و می توان بیان نمود که قانون-گذاران عراق و ایران به شیوه ی مشابه عمل نموده اند. رسانه مطبوعاتی یک ابزار کاربردی در تغییر شکل جامعه از طریق ابزارهای متعدد شنیداری، دیداری و نوشتاری است که تأثیر غیرقابل محدودی را بر افراد جامعه بر جای می گذارد و نقش مهمی را در کشف جرم دارند. بنابراین میتوان بیان نمود که وضع قانون کیفری ویژه امری بدیهی است که از آن طریق ماهیت جرم ارتکابی توسط مطبوعات معلوم شود زیرا مهم ترین وجه تمایز جرایم مطبوعاتی با سایر جرایم، در غالب موارد جرم مطبوعاتی مانند نقض حق اظهارنظر است.
