تعداد زیادی از شهرها و روستاهای بناشده در بخشهای کوهستانی و پرشیب کشور به دلیل بنا شدن بر روی سنگها و خاکهای سست و شرایط خاص زمینشناسی مستعد خطر زمینلغزش میباشند. این زمین-لغزشها معمولاً پس از بروز یک عامل محرک مانند زلزله و یا بارش اتفاق میافتند. حوادثی که در بسیاری موارد تلفات زیادی همراه داشته است. مستعد بودن این زمینها برای لغزش هم به دلیل وضعیت خاک (حضور مقادیر زیاد مواد آلی و پایین بودن ویژگیهای مقاومتی خاکها) و هم به دلیل شرایط خاص زمینشناسی (حضور واحدهای مارنی و شیلی ضعیف یا زونهای هوازده در بخشهای پایینی و در همبری با این خاکها) میباشد. ازاینرو غالب شیب-هایی که در اینگونه مناطق مشاهده میشوند نمونهای از انواع زمینلغزشها را در خود نشان میدهند. بنابراین بسته به قدرت و بزرگی عامل تحریککننده (از بین بردن جنگل، جادهسازی، بارشباران، زلزله و...) اندازه این زمینلغزشها و ناپایداریها نیز متفاوت میباشد. از میان عوامل مختلف، میتوان مهمترین عامل تحریککننده زمینلغزشها در شهرها و روستاها را بارش باران قلمداد نمود. آب باران میتواند با قرارگرفتن در فضای خالی دانهها مقدار تنش موثرخاک و نیروی وارده از سنگدانهها بر یکدیگر را کاهش داده و از این طریق ویژگیهای مقاومتی خاک را تا حد بسیار زیادی کاهش دهد. همین موضوع میتواند سبب لغزش توده خاک شود. زلزله نیز عامل مهم دیگری است که با توجه به لرزهخیزی بالای مناطق مختلف ایران، در رخداد بسیاری از زمینلغزشهای کوچک و بزرگ در کشور نقش داشته است. در این مطالعه رخداد زمینلغزش روستای سورین بانه در استان کردستان به کمک مطالعات زمین-شناسی مهندسی و تأثیر ویژگیهای زمینشناسی منطقه بر علت وقوع این زمینلغزش بهمنظور امکان داشتن پتانسیل لغزش مجدد بررسی شده است. همچنین رفتار این زمینلغزش ازنظر وجود دو عامل زلزله و سطوح بالا و پایین تراز آب زیرزمینی از دیدگاه زمینشناسی مهندسی با استفاده از پژوهشهای میدانی و نرمافزار اسلاید که اساس آن بر پایهی روشهای تعادل حدی است بررسی شده است.