امروزه استفاده از تکنولوژی شبکههای بیسیم به یک امر رایج در دنیا تبدیل شده است به گونهای که از سرویسهای این شبکهها در فاصلههای کوچک در مقیاس متر تا فاصلههای بزرگ در مقیاس کیلومتر استفاده میشود. این تنوع استفاده از شبکههای بیسیم باعث کمبود منابع طیف فرکانسی شده است و سازمانهای رگولاتوری را مجبور به اتخاذ سیاستهای تخصیص فرکانس کرده است. برای غلبه بر مشکل کمبود طیف فرکانسی و استفاده بهینه از باندهای دارای مجوزکه در یک مقطع زمانی بلا استفاده میمانند تکنولوژی رادیوشناختی در سال 1999ارائه گردید. در این تکنولوژی، باند فرکانسی دارای مجوز در اختیار کاربران اولیه است. در صورت بلا استفادهماندن این طیف، حفرههای فرکانسی بهوجود میآید که توسط کاربران متقاضی طیف به نام کاربران ثانویه قابل استفاده است. برای افزایش دقت حسگری و کاهش اثرات فوق، حسگری طیفی مشارکتی پیشنهاد گردید که در آن کاربران نتایج حاصل از سنجش خود را در مرکزی به نام تجمیع کننده داده به اشتراک میگذارند. اگر چه حسگری مشارکتی طیف دقت تخمین حالت طیف را بالاتر میبرد ولی در برابر خطرات بالقوهای مانند کاربران ثانویه مخرب آسیب پذیر است. این کاربران میتوانند دادههای حاصل از سنجش را به طور غلط به مرکز تجمیع داده ارسال کنند و موجب تصمیمگیری اشتباه در مورد آزاد بودن طیف فرکانسی شوند. در این تحقیق ضمن بررسی روش های مقابله باکاربران مخرب، به پیاده سازی روش های مختلف تصمیمگیری جهت مقابله با کاربران مخرب پرداخته میشود. در ادامه با در نظر گرفتن دو معیار ارزیابی نرخ اعلان اشتباه و نرخ عدم تشخیص روش مناسبتری جهت تصمیمگیری ارائه میشود که هدف ما شناسایی سریع گرههای مخرب میباشد. یکی از روشهای تصمیمگیری که در این تحقیق معرفی شده است قاعدهی اکثریت میباشد. در این روش اعتبار تمامی گرهها یکسان است و در صورت شناسایی گرهایی بهعنوان گره مخرب، آن گره از مجموعه تصمیمگیری حذف میشود. در طرح پیشنهادی نیز تمرکز ما برروی قاعده اکثریت میباشد، با این تفاوت که هیچ گرهایی از مجموعه تصمیمگیری حذف نشود و در هر مرحله سنجش تمامی گرهها در تصمیمگیری نهایی نقش داشته باشند ارائه گردیده است
