چکیده هدف از انجام این پژوهش، بررسی و تحلیلِ ویژگی های گفتاری پیامِ ویدئوی ظبط شده یِ پیش از عملیاتِ تروریستی 1396 تهران بر اساس رویکردِ زبان شناسی حقوقی می باشد. پژوهش حاضر به دنبال پاسخی برای این پرسش اساسی است که آیا گویندۀ پیام در پنهان نگاه داشتن هویت و ملیت عاملان تروریستی موفق تر عمل کرده یا زبان شناسی حقوقی در کشفِ تشخیص هویتِ عاملان این حادثۀ تروریستی موفق تر بوده است؟ این علم بینا رشته ای با تحلیل آوایی صامت /g/ و بسامدِ همخوان های /w/ و /v/ و فقدان همخوان های / /ɫ و /r/ در برخی از گویش های زبانِ کردی توانسته است در کمک به مباحث امنیتی گام بردارد. نتایج نشان می دهد که گویندۀ پیام از الگوهای زبانی نظام های مختلف زبان کردی بهره برده است و از وحدت رویۀ ثابتی پیروی نکرده است. وی کوشیده است با بهره گیری از فرآیندهای واجی؛ از قبیل، تغییر واکه، حذف، تضعیف و تقویت در نظامِ واجی و ساخت فعل در نظام نحوی زبانِ کردی، هویتِ اصلی عاملان تروریستی را مخفی نگاه دارد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که گویندۀ پیام اگرچه فردی ایرانی است، اما در کل پیامِ ویدئویی خود سعی در پنهان کردن هویت خود داشته و نوع تلفظ خود را به گونه ای تغییر داده است که نمی تواند متعلق به کردیِ کرمانشاهی، کردی ِ خراسانی و کردیِ موکریانی باشد و به گونه ای دیگر از زبان کردی، اگرچه ایرانی، تعلق دارد که می تواند موضوع پژوهش های آتی باشد.
