چند معنایی از موضوعات مهم و سنتی مطالعات معنی شناسی و روابط واژگانی است. واژۀ چند معنا بنا به تعریف واژه یا تکواژی است که دارای چند معنای مرتبط است. مطالعۀ چند معنایی حروف ربط در زبان فارسی می تواند گامی در جهت شناخت پیچیدگی های آن و کمکی در جهت تبیین صحیح ساخت زبان فارسی باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی چند معنایی دو حرف ربط همپایه «امّا» و «ولی» در زبان فارسی بر اساس انگارۀ چند معنایی اصول مند (انگارۀ چما) (ایوانز و گرین، 2006) می باشد. ماهیت روش انجام این پژوهش توصیفی – تحلیلی است. پیکرۀ انتخاب شده از مصاحبه با سخنوران فارس زبان، استفاده از روزنامه ها ی کثیر الانتشار و کتب دستور زبان فارسی به دست آمده و با استفاده از رویکرد شناختی مورد تحلیل قرار گرفته اند. نگارندگان برای معانی متمایز این دو حرف ربط، به دلیل محدودیت حجم مقاله، تنها به ذکر نمونه هایی از هر مفهوم بسنده کرده اند و هر یک را جداگانه در یک شبکۀ معنایی ترسیم نموده اند. یافته های پژوهش نشان می-دهد که مفهوم اولیۀ «امّا» ، «ولی» می باشد و در شبکۀ معنایی آن سیزده معنای متمایز و دو خوشۀ معنایی وجود دارد. همچنین مفهوم اولیۀ «ولی» ، نیز «امّا» بوده و در شبکۀ معنایی آن هشت معنای مجزا و دو خوشۀ معنایی وجود دارد.
