پالایش خاک ها و آب های آلوده با روش های مرسوم، زمان بر و مستلزم سرمایه گذاری های فنی و اقتصادی زیادی است. درسال های اخیر، نسلی جدید از ذرات در مقیاس نانو تولید شده که می تواند راه حلی مؤثر، کم هزینه و سریع برای پالایش بسیاری از آلودگی های زیست محیطی باشد. نانوذرات به دلیل داشتن سطح ویژه زیاد، از واکنش پذیری بیشتری برخوردارند؛ ضمن آنکه در پالایش برجای مکان های آلوده نیز انعطاف پذیری زیادی از خود نشان می دهند. پژوهش های اخیر، کارآیی نانوذرات را در ردیابی، تبدیل و سمّیت زدایی دامنه ی وسیعی از آلاینده های زیست محیطی نظیر حلال های آلی کلردار، آفت کش ها، سموم شیمیایی و PCBs اثبات نموده اند. لیکن فناوری نانو، به رغم سودمند بودن می تواند زیان هایی نیز داشته باشد. از این رو باید مسائل مربوط به ایمنی و خطرات احتمالی استفاده از این فناوری نیز مدنظر قرار گیرد. این مقاله به تبیین برخی کاربردهای نانوذرات در پالایش زیست بوم و مخاطرات احتمالی استفاده از آن می پردازد.
