فرایند نفوذ آب به خاک یکی از مهمترین اجزای چرخه آب در طبیعت است. این در حالی است که اندازه گیری آن دشوار، پرهزینه و زمان بر می باشد. در پژوهش حاضر تلاش می شود کارایی تخمین گرهای مکانی کریجینگ، میانگین متحرک، میانگین متحرک وزنی و نزدیک ترین همسایه در برآورد فرایند نفوذپذیری خاک مورد ارزیابی قرار گیرد. بدین منظور در پژوهشی که در حوزه آبخیز سمل استان بوشهر انجام گردید، روش های مختلف زمین آماری برای میان یابی مکانی نفوذپذیری خاک مقایسه شدند. برای ارزیابی دقت تخمین گرهای مکانی از آماره های خطای قدر مطلق میانگین و تفاوت میانگین استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که برای نقشه سازی و تعیین تغییرپذیری مکانی نفوذپذیری خاک، روش کریجینگ معمولی در مقایسه با دیگر روش های میان یابی از دقت بالاتری برخوردار است.
