امروزه کاربرد کودهای حیوانی، مواد زائد شهری و لجن های فاضلاب به عنوان کودهای آلی در کشاورزی، برای افزایش عملکرد محصولات زراعی یک راه حل مناسب و اقتصادی است. با این حال، این مواد آلی ممکن است حاوی آلاینده های سمی، فلزات سنگین و میکروب های بیماری زا نیز باشند که می تواند برای سلامتی انسان و زیست بوم مضر باشد. باکتری های بیماری زایی که داخل این مواد آلی وجود دارد به طور عمده شامل سالمونلا، اشرشیاکلی و ویبریو می باشند. برخی از این باکتری ها می توانند از بخش غیراشباع خاک عبور کرده و باعث آلودگی منابع خاک و آب شوند. از این رو، مدیریت کودهای آلی استفاده شده در کشاورزی به دلیل آلوده کردن منابع آب زیرزمینی، نیاز به داشتن آگاهی از جذب و حرکت این آلاینده های میکروبی در خاک دارد. در این پژوهش رفتارهای جذبی بیوچار اضافه شده به خاک شنی در جذب و واجذب باکتری اشریشیاکلی بررسی شد. دو نوع بیوچار مورد-استفاده شامل بیوچار کلش گندم و چوب گردو (تولید شده در دماهای 400، 500 و 600 درجه سلسیوس برای یک دوره زمانی دو ساعت) بود. تیمارهایی با نسبت های 1/0، 1، 10، 20، 50 و 100 درصد بیوچار تهیه گردید. سه نوع ایزوترم جذب سطحی نیز بر داده های اندازه گیری شده جذب باکتری بر روی تیمارهای بیوچار و خاک مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ایزوترم جذب سطحی فروندلیچ در مقایسه با دو ایزوترم خطی و لانگ مویر تخمین های بهتری از جذب باکتری E.coli در خاک تیمار شده با بیوچار دارد. با توجه به نتایج، با افزایش مقدار بیوچار استفاده شده در خاک، جذب آلاینده های میکروبی نیز به طور معنی داری افزایش یافت. افزون بر این، ظرفیت و شدت جذب هر دو اصلاح کننده بیوچار با افزایش دما نیز افزایش یافت. این در حالی است که واجذب باکتری با افزایش مقدار بیوچار در خاک کاهش یافت. در مجموع نتایج نشان داد که بیوچار حاصل از چوب گردو در مقایسه با بیوچار حاصل از کاه و کلش گندم در جذب و نگه داشت باکتری E.coli کارآمدتر است.
