فعالیت های انسانی و کشاورزی مقادیر زیادی از ضایعات مختلف را تولید می کند. دفع نامناسب این ضایعات می تواند اثرات نامطلوبی بر زیست بوم داشته باشد. استفاده مناسب و کاربردی از این ضایعات می تواند فشار را بر زیست بوم کاهش دهد. بیوچار ماده ای کربنی و متخلخل است که از طریق فرایند پیرولیز و با گرمادهی این ضایعات در شرایط اکسیژن محدود یا بدون اکسیژن به دست می آید. به دلیل وجود ویژگی های منحصر به-فرد، بیوچار این پتانسیل را داشته که به عنوان اصلاح کننده در خاک استفاده گردد. در این پژوهش، ویژگی های شیمیایی بیوچار تهیه شده از کاه و کلش گندم در سه دمای مختلف پیرولیز 400، 500 و 600 درجه سلسیوس ارزیابی شد. نتایج نشان داد که با افزایش دمای پیرولیز از 400 به 600 درجه سلسیوس عملکرد، مقدار نیتروژن و کربن آلی بیوچار کاهش می یابد. این در حالی است که مقدار pH و EC آن روندی افزایش داشت. افزایش دمای پیرولیز همچنین سبب افزایش مقدار فسفر و پتاسیم در بیوچار می شود. در مجموع با توجه به نتایج، دمای 500 درجه سلسیوس برای تولید بیوچار از کاه و کلش گندم جهت استفاده در کشاورزی پیشنهاد می شود.
