یکی از روش های پیش بینی آب و هوایی، استفاده از علامت ها و پدیده های مشخصی از قبیل تغییرات دوره ای فشار تراز دریا، تغییرات دوره ای دمای سطح دریا است که از آنها با نام سیگنال های بزرگ مقیاس اقلیمی یاد می شود. این سیگنال ها براساس فشار تراز دریا، گرادیان فشار سطح دریا، دمای سطح دریا، گرادیان دمای سطح دریا و دیگر پارامترهای هواشناسی بدست می آیند. بارش پدیده ای بسیار پیچیده و نامنظم است که رفتار آن تحت تأثیر پارامترهای بسیار زیادی است. تغییرات گردشهای جوی باعث پیدایش الگوهای هوا و اشکالی از جریانهای جوی می شوند که در مقیاسهای زمانی متفاوتی رخ می دهند. الگوی پیوند از دور عبارتست از ناهنجاری های متناوب و بادوامی که در فشار و گردشهای جوی در مقیاس کلان روی قلمروهای جغرافیایی وسیع رخ می دهند. هدف این پژوهش شناسایی ارتباط بین الگوهای پیوند از دور جوی- اقیانوسی با بارش استان اصفهان به کمک تحلیل های چند متغیره است. برای انجام این پژوهش، داده های ماهانه ی بارش 16 ایستگاه همدید و اقلیمی در استان طی بازه ی زمانی 1961- 2009 از سازمان هواشناسی استخراج شد. طی بازه ی زمانی یاد شده، داده های ماهانه ی مربوط به 12 شاخص پیوند از دور نیز از مرکز ملی اقیانوس و جوشناسی ایالات متحده امریکا(NCEP/NCAR) گرفته شد. نتایج این پژوهش نشان داد که ارتباط معناداری بین بارش با الگوهای پیوند از دور در سطح اطمینان 95/0 وجود دارد. طی ماههای مختلف سال الگوهای پیوند از دور مختلفی بر بارش استان تأثیر دارند. بیشترین ارتباط بین الگوهای پیوند از دور و بارش استان مربوط به دو فصل زمستان و پاییز است. در ماه ژانویه شاخص قطبی- اوراسیا(POL) و در ماه مارس الگوی اسکاندیناوی (SCA) نسبت به دیگر شاخص های پیوند از دور بیشترین تأثیر را بر روی رفتار بارش استان دارند. شاخص قطبی-اوراسیا(POL) ارتباط معکوسی با بارش استان دارد درحالیکه ارتباط بارش با الگوی اسکاندیناوی (SCA) مستقیم است. در ماه اکتبر دو شاخص الگوی اسکاندیناوی(SCA) و شاخص چند متغیره انسو(MEI)، در ماه نوامبر شاخص نوسان اطلس شمالی(NAO) و در ماه دسامبر شاخص شرق اطلس- غرب روسیه(EAWR) بیشترین نقش را بر تغییرات و نوسانات بارش استان دارند. ارتباط بارش اصفهان با الگوهای فشار تراز دریا، ارتفاع ژئوپتانسیل تراز میانی جو(500 هکتوپاسکال) و جریان باد در ترازهای مختلف جو معنادار است.
