محمد دارند

مقدمه: تغییرات فصلی و روزانه مرگ و میر ارتباط مستقیمی با دما دارد. کاهش و افزایش دما سهم عمده ای بر میزان مرگ ومیر داشته و اثر استرس زای دما بر تعداد فوت شدگان یکی از عوامل افزایش مرگ و میر می باشد.کمیت سازی ارتباط بین مرگ ومیر روزانه و دما به عنوان یک خط مشی اساسی جهت افزایش دقت سیستم های هشدار کاهش یا افزایش دما سودمند می باشد. هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین دما با تعداد فوت شدگان شهر تهران طی دوره (2002 - 2005) و تعیین دمای حداقل مرگ و میر( TMM ) تهران می باشد. روش کـار: در این تحقیق که از نوع توصیفی و تحلیلی می باشد با استفاده از روش های آماری به بررسی و تجزیه و تحلیل ارتباط بین تعداد فوت شدگان به صورت کلی و به تفکیک بیماری های قلبی- عروقی، تنفسی و سکته مغزی با دما پرداخته شده است. جمعیت مورد بررسی جامعه آماری مرگ و میر شهر تهران می باشد که یک نمونه 4 ساله از آمار مرگ و میر روزانه بین سال های 2000 تا 2005 انتخاب شده است. یافته ها: ارتباط بین تعداد فوت شدگان روزانه با میانگین دمای روزانه طی سال های 2002 تا 2005 به صورت V شکل می باشد و دمای حداقل مرگ ومیر ( TMM ) برای تهران C ° 5/28 محاسبه شده است. هرچقدر دما کمتر یا بیشتر از دمای حداقل مرگ و میر باشد میزان مرگ و میر افزایش می یابد و بین دما با تعداد فوت شدگان رابطه همبستگی معنادار و قوی به ویژه بین میانگین ماهانه وجود دارد. ضریب تعیین بین آنها 76/0در سطح اطمینان 99% می باشد. نتیجه گیری: بیشترین تعداد فوت شدگان در ماه های سرد سال (دسامبر، ژانویه و فوریه) بوده است. به این صورت که هر چقدر دما کاهش یافته میزان مرگ و میر افزایش یافته است. افزایش تعداد فوت شدگان ناشی از بیماری های قلبی- عروقی، تنفسی و سکته مغزی در ماه های سرد سال گویای این امر می باشد. در بین مناطق 22گانه تهران مناطق9 ، 6 و 12 بیشترین تعداد مرگ ومیر را به خود اختصاص داده اند.