دیابت یک اختلال متابولیکی ناهمگن است که در اثر نقص ارثی یا اکتسابی در ترشح انسولین یا کاهش پاسخ دهی اندام ها نسبت به انسولینِ ترشح شده ایجاد می شود. چنین نقصی باعث افزایش سطح گلوکز خون می شود و این وضعیت می تواند بسیاری از سیستم های بدن شامل عروق خونی واعصاب را تحریک کند. افزایش قندخون پس از صرف غذا برای افراد دیابتی یک مشکل جدی می باشد که یکی از راه های مقابله با این مشکل، ممانعت از جذب روده-ای گلوکز از طریق مهار آنزیم آلفا-گلوکوزیداز بوده است که با هیدرولیز الیگوساکاریدها و دی ساکاریدها زمینه جذب آن ها را فراهم می سازد. مطالعات قبلی نشان می دهد که عصاره متانولی اندام های هوایی تفکیک نشده دو گیاه گل استکانی برگه دار (Campanula involucrate Auch.ex DC.) و سیلن حبابی (Silene Ampullata Bioss) اثر مهاری قابل توجهی بر فعالیت آلفاگلوکوزیداز دارند. مطالعه حاضر، با هدف تعیین اندامی از گیاهان فوق که عصاره متانولی آن فعالیت مهارکنندگی بیشتری دارد و همچنین تعیین نوع ترکیبات موثر در فعالیت مهارکنندگی آلفاگلوکوزیداز، صورت گرفت. پس از تهیه عصاره متانولی از بخش های مختلف گیاهان فوق الذکر، اثر مهاری تمامی عصاره ها در چندین غلظت مختلف در طول موج 405 نانومتر با استفاده از دستگاه میکروپلیت خوان بررسی گردید. بیشترین میزان فعالیت مهارکنندگی گیاه گل استکانی برگه دار مربوط به غلظت 40 میلی گرم بر میلی لیتر عصاره متانولی برگ و گل (100%) و بیشترین میزان فعالیت مهاری گیاه سیلن حبابی مربوط به غلظت 2 میلی گرم بر میلی-لیتر عصاره متانولی برگ و گل (100%) بود. مطابق نتایج حاصل از مطالعات سنتیکی، عصاره متانولی اندام های برگ و گل گیاه گل استکانی برگه دار به ترتیب الگوی مهار نارقابتی و غیررقابتی را بر روی فعالیت آنزیم آلفاگلوکوزیداز نشان دادند، در حالی که عصاره اندام های برگ و گل سیلن حبابی به ترتیب الگوی مهار مرکب و غیررقابتی از خود نشان دادند. کمترین میزان IC50 مربوط به اندام گل و برگ گیاه سیلن حبابی (00/1 میلی گرم بر میلی لیتر) بود. در بخش دیگری از مطالعات، فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره های اندامی گیاهان گل استکانی برگه دار و سیلن حبابی ، به دو روش احیاء رادیکال DPPH و احیاء پتاسیم فری سیانید مورد سنجش قرار گرفت. نظر به فعالیت آنتی اکسیدانی بالای عصاره های اندام های برگ گیاه گل استکانی برگه دار و گل
