کلسترول یکی از فراوانترین ستروئیدها در بدن انسان است، که می تواند بصورت بخشی از ساختار غشاء و یک پیش ساز برای هورمون های آدرنال و جنسی، ویتامینD، و اسید های صفراوی عمل نماید. بیش از 70% از کلسترول تام افراد حاصل بیوسنتز داخلی، غالباً در کبد و روده است، مابقی آن از طریق رژیم غذائی تامین می گردد. در حال حاضر، یک سطح بالای در کنار یک سطح پائین به عنوان یک علامت انتقال معیوب کلسترول و همچنین یک علامت خطر برای احتمال "آتروسکلروز" یا سخت شدن و باریک شدن شریان ها و لذا یک فاکتور ریسک عمده برای بیماری های قلبی-عروقی است. درمان غیر داروئی استاندارد در وهله نخست مبتنی بر تغییر رژیم غذائی و سبک زندگی می باشد. عوامل هیپوکلسترولمیک را می توان به پنج گروه عمده تقسیم نمود: 1- بند آورنده های اسید های صفراوی مانند کلستیرامین، 2- نیاسین، 3- فیبرات ها (مشتقات اسید فیبریک) یا محرک های لیپوپروتئین لیپاز ، 4- ایزیتیمایب، 5- ستاتین ها یا مهارکننده های HMG-CoA –ردوکتاز. با توجه به اثرات جانبی نامطلوب اغلب داروهای سنتتیک و شیمیائی، رویکرد امروزی جستجوی ترکیبات فعال زیستی در منابع گیاهی با اثرات کاهنده کلسترول می باشد.
