یوکاریوت ها DNA خود را در اطراف پروتئین هایی به نام هیستون می پیچند تا به بسته بندی DNA در فضاهای کوچکتر کمک کند ، اکثر پروکاریوت ها هیستون ندارند (به استثنای آن گونه ها در domain Archaea). یکی از روشهای فشرده سازی پروکاریوتها به DNA خود در فضاهای کوچکتر از طریق ابرمارپیچ است. ژنوم ها می توانند دارای ابر مارپیچ منفی شوند ، به این معنی که DNA در جهت مخالف مارپیچ دوتایی پیچیده شود ، یا دارای ابر مارپیچ مثبت شوند، به این معنی که DNA در همان جهت مارپیچ دوگانه پیچیده شود. اکثر ژنوم های باکتریایی در طی رشد طبیعی دارای ابر مارپیچ منفی می شوند.
