تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر اصلاح شیمیایی آرد چوب بر تغییرات ساختار شیمیایی آرد چوب اصلاح شده با ترکیبات آکریلاتی انجام شد. بدین منظور آردچوب صنوبر با استفاده از متیلمتاکریلات و گلیسیدیلمتاکریلات اصلاح گردید. سطوح اصلاح آردچوب به شاهد، گلیسیدیلمتاکریلات و سطح تلفیقی گلیسیدیلمتاکریلات/ متیلمتاکریلات تقسیمبندی شدند. از بنزوییلپراکساید به عنوان آغازگر واکنش به نسبت 2 درصد وزنی مونومر استفاده شد. پیک مربوط به گروه هیدروکسیل3450cm-1 در نمونه های حاوی گلیسیدیلمتاکریلات به دلیل درگیری با گروه های هیدروکسیل کاهش یافت. اصلاح گلیسیدیلمتاکریلات/متیلمتاکریلات با افزایش وزن محسوستر متعاقب برقراری واکنش بین ذرات آرد چوب اصلاح شده با گلیسیدیلمتاکریلات و مونومر متیلمتاکریلات، به کاهش محسوستر پیک گروه هیدروکسیل انجامید. پیک1730cm-1 مربوط به گروه کربونیل است که شدت متفاوت جذب گروه کربونیل را میتوان به افزایش وزن متفاوت این تیمارها نسبت داد (گلیسیدیلمتاکریلات/متیلمتاکریلات، گلیسیدیلمتاکریلات). همچنین، حضور بنزوییلپراکساید به عنوان آغازگر واکنش پلیمریزاسیون، باعث تکرار واحد مونومری در سطح ذرات آرد چوب شدهاست که این مسیله نیز میتواند شدت پیک گروه کربونیل را افزایش دهد. پیک ناحیه2900cm-1 مربوط به ارتعاشات کششی آلیفاتیک پیوند (C-H) میباشد که در نمونه های حاوی گلیسیدیلمتاکریلات/متیلمتاکریلات بیشتر از سایر سطوح بود. افزایش شدت پیک 1050cm-1 مربوط به پیوند (C-O) اتری و الکلی و پیک1250 cm-1 مربوط به پیوند (C-O) یگانه استری نیز در سطح گلیسیدیلمتاکریلات/متیلمتاکریلات نسبت به گلیسیدیلمتاکریلات محسوستر بود.
