سیدمجتبی امینی نسب

این پژوهش با هدف بررسی اثر اصلاح آرد چوب با گلیسیدیل متاکریلات و گلیسیدیل متاکریلات/متیل متاکریلات بر خواص کاربردی چندسازه چوب-پلاستیک پلی پروپیلن حاوی نسبت های وزنی مختلف پرکننده (20، 30 و 40 درصد) ساخته شده به روش قالب گیری تزریقی انجام شد. افزایش وزن متعاقب اصلاح آرد چوب با گلیسیدیل متاکریلات و گلیسیدیل متاکریلات/متیل-متاکریلات به ترتیب 5/35 و 42/63 درصد گزارش گردید. بر اساس نتایج طیف سنجی، کاهش شدت پیک گروه هیدروکسیل و افزایش شدت پیک گروه کربونیل، موید اصلاح دیواره سلولی آرد چوب می باشد. برقراری واکنش بین ذرات آرد چوب اصلاح شده با گلیسیدیل متاکریلات و مونومر متیل متاکریلات به کاهش محسوس تر پیک هیدروکسیل انجامید. همچنین، دمای کمتر آغاز تخریب حرارتی آرد چوب شاهد نسبت به نمونه های اصلاح شده، معرف پایداری حرارتی کمتر آرد چوب شاهد می-باشد. خاکستر باقیمانده کمتر در سطح تلفیقی را می توان به حضور پلیمر متیل متاکریلات در این سطح نسبت داد. اصلاح به کاهش جذب آب آرد چوب انجامید که در سطح تلفیقی محسوس تر بود. در بخش اصلی تحقیق، تصاویر میکروسکوپ الکترونی از سطح شکست چوب پلاستیک نشان داد که حفره های سطح شکست موید جداشدن آرد از ماده زمینه ای به دلیل عدم اتصال است. اصلاح با کاهش حفره ها در سطح شکست، به بهبود اتصال پرکننده با زمینه پلیمری منتهی شد که در سطح حاوی گلیسیدیل متاکریلات محسوس تر است. در سطح تلفیقی، باافزایش مقدار آرد چوب به 40 درصد، ذرات پرکننده ها به صورت کلوخه درآمده و حفرات در سطح شکست رویت شد. اصلاح، با شروع تخریب حرارتی در دماهای بالاتر، منجر به افزایش پایداری حرارتی چوب پلاستیک شد. نتایج خواص فیزیکی شامل جذب آب و واکشیدگی ضخامت پس از 672 ساعت غوطه-وری، و مقاومت های مکانیکی مواد مرکب شامل خواص خمشی، کششی و مقاومت به ضربه فاق دار نشان داد که اصلاح منجر به کاهش جذب آب، واکشیدگی ضخامت و مقاومت به ضربه فاقدار، و افزایش خواص خمشی و کششی شد. در خاتمه آزمون غوطه وری بلندمدت، سطح حاوی آرد اصلاح تلفیقی تا مقدار 30 درصد کمترین جذب آب و بیشترین کارایی ضدواکشیدگی را نشان داد، ولیکن، با افزایش مقدار پرکننده به 40 درصد و پیدایش حفراتی در نمونه حاوی اصلاح تلفیقی، جذب آب در مقایسه با سطح حاوی آرد چوب اصلاح شده با گلیسیدیل متاکریلات افزایش یافت. اصلاح آرد چوب با گلیسیدیل متاکریلات