این تحقیق با هدف بررسی اثر تیمار اصلاح با مالئیکانیدرید و متیلمتاکریلات بر خواص مکانیکی و مقاومت در برابر پوسیدگی ASTM- چوب گونه صنوبر انجام شد. نمونههای آزمون مکانیکی و مقاومت در برابر عوامل زیستی به ترتیب بر اساس استانداردهای تهیه گردیدند. سطوح تیمار به چهار گروه شاهد، اصلاحشده با متیلمتاکریلات، مالئیکانیدرید و تلفیقی (مالئیک- EN و 113 D143 انیدرید/ متیلمتاکریلات) تقسیمبندی شدند. نمونهها با مالئیکانیدرید و مونومر، به روش خلأ- فشار در سیلندر آزمایشگاهی اشباع 103° قرارداده شدند. C 150° و C شدند. برای انجام واکنش با مالئیکانیدرید، نمونهها به مدت 4 و 24 ساعت بهترتیب در دمای 90° و متعاقباً برای همین C به منظور پلیمریزاسیون، نمونههای اشباعشده با مونومر متیلمتاکریلات نیز به مدت 24 ساعت، در دمای 22 درصد بهبود در ثبات / 103° قرار داده شدند. پلیمر متیلمتاکریلات با تشکیل پوشش بر دیواره سلولی، باعث 57 C زمان، در دمای ،24/ جانبی تحت فشار موازی الیاف شد. بالاترین مقادیر مدولگسیختگی، الاستیسیته و سختی در سطح تلفیقی، به ترتیب با 13 45 درصد بهبود نسبت به سطح شاهد تعیین شد. مالئیکانیدرید در حضور متیلمتاکریلات، با کاهش قطبیت در چوب و / 47/13 و 53 ایجاد پراکنش مناسب بین ذرات چوب و سطح پلیمر، سبب تشکیل پیوندعرضی و انتقال یکنواختتر تنش گردید که به بهبود خواص 80/ مکانیکی انجامید. همچنین با اعمال تیمار در کلیه سطوح، مقاومت در برابر پوسیدگی بهبود یافت، بهطوریکه کاهش وزن از 4 4 درصد در سطح تلفیقی تقلیل یافت. به نحوی که اصلاح با مالئیکانیدرید بهدلیل تغییر ترکیبات چوب، / درصد در سطح شاهد به 29 کاهش قابلیت جذب رطوبت دیوارهسلولی و اثر حجیمکنندگی و حضور متیلمتاکریلات در حفرات سلولی به عنوان یک مانع فیزیکی برای حرکت میسیلیوم قارچ و ورود رطوبت، به بهبود مقاومت در برابر پوسیدگی منتهی شد.
