سابقه و هدف: فرآورده مرکب چوبپلاستیک از اختلاط پلیمرهای گرمانرم با پرکنندههای آلی، معدنی و طبیعی تشکیلشده است. ناسازگاری پرکنندههای طبیعی با ماده زمینهای پلیمری غیرقطبی، موجب چسبندگی ضعیف در سطح مشترک بین الیاف چوب و زمینه پلیمر و عدم انتقال تنش از زمینه پلیمر به الیاف چوب میشود که به افت خواص مکانیکی و فیزیکی فرآورده مرکب چوبپلاستیک حاصل میانجامد. براساس پژوهشهای پیشین، علاوه بر بهکارگیری جفتکننده برای بهبود چسبندگی و اتصال بین الیاف و ماده زمینه پلیمری، اصلاح پرکنندههای طبیعی نیز میتواند به ارتقای خواص فرآورده مرکب چوبپلاستیک منتهی گردد. در پژوهش حاضر، اثر اصلاح شیمیایی آرد چوب بهعنوان یکی از پرکنندههای طبیعی با ترکیبات آکریلاتی گلیسیدیلمتاکریلات و مونومر متیلمتاکریلات بر خواص کاربردی فرآورده مرکب چوبپلاستیک پلیپروپیلن بررسی شده است مواد و روشها: آرد چوب گونه صنوبر با گلیسیدیلمتاکریلات ( )GMAو تلفیق گلیسیدیل متاکریلات/مونومر متیلمتاکریلات ( )GMA/MMAتحت گاز آرگون اصلاح شد و تغییرات ساختار شیمیایی، پایداری حرارتی و خواص فیزیکی آرد چوبهای شاهد و اصلاحشده ارزیابی گردید. نمونههای فرآورده مرکب چوبپلاستیک با استفاده از آرد چوب شاهد و پلیپروپیلن به نسبتهای وزنی 70:30 ،80:20و 60:40درصد، بدون و با انیدرید مالئیک پیوند شده به پلیپروپیلن بهعنوان جفتکننده و در همان نسبت وزنی اختلاط با آرد چوب اصلاحشده باگلیسیدیلمتاکریلات و گلیسیدیلمتاکریلات/متیلمتاکریلات به روش قالبگیری تزریقی ساخته شدند. ارزیابی خواص فیزیکی فرآورده چوبپلاستیک حاصل مطابق استاندارد ASTM D 570 و ریختشناسی نمونهها با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی انجام شد یافتهها: بر اساس یافتههای این پژوهش، اصلاح با ترکیبات آکریلاتی گلیسیدیلمتاکریلات و متیلمتاکریلات با تغییر ساختار شیمیایی، بهبود معنیداری در پایداری حرارتی و خواص فیزیکی آرد چوب ایجاد کرد. بر اساس نتایج طیفسنجی، تغییرات شیمیایی ناشی از اصلاح تلفیقی گلیسیدیلمتاکریلات/متیلمتاکریلات در حضور بنزوئیلپراکساید، به دلیل تکرار واحدهای مونومری متیلمتاکریلات، نسبت به اصلاح دیوارهای گلیسیدیلمتاکریلات محسوستر بود. با افزایش نسبت پرکننده آرد چوب، جذب آب فرآورده مرکب چوبپلاستیک حاصل افزایش یافت. اصلاح آرد چوب با ترکیب دو عاملی گلیسیدیلمتاکریلات به بهبود چسبندگی و سازگاری پلیمر متیلمتاکریلات با دیواره سلولی آرد چوب انجامید. واکنش دیواره سلولی با گلیسیدیلمتاکریلات از طریق تغییر ساختار هلوسلولز و کاهش گروههای هیدروکسیل، پتانسیل جذب رطوبت دیواره سلولی را کاهش داد و افزایش سازگاری پرکننده آرد چوب با متیل متاکریلات و زمینه پلیمری، خواص فیزیکی فرآورده چوبپلاستیک حاصل را بهبود بخشید نتیجهگیری: در مقایسه بین دو اصلاحکننده گلیسیدیلمتاکریلات و تلفیق گلیسیدیل متاکریلات/متیلمتاکریلات، اصلاح تلفیقی با ایجاد ساختاری یکنواختتر و سازگاری مطلوبتر بین اجزا، بهبود محسوستری در خواص فیزیکی فرآورده حاصل، نسبت به اصلاح دیوارهای گلیسیدیلمتاکریلات ایجاد کرد که این اثر با افزایش نسبت پرکننده محسوستر شد.
