در این تحقیق اثر اصلاح سطحی توسط گلوتارآلدئید، نانوذرات رس و استایرن بر خواص فیزیکی-مکانیکی، ساختار شیمیایی، مقاومت در برابر هوازدگی و ویژگی های سطح چوب صنوبر بررسی گردید. هفت سطح اصلاح شامل، شاهد، اصلاح شده با گلوتارآلدئید، گلوتارآلدئید/نانورس یک درصد، گلوتارآلدئید/نانورس دو درصد، گلوتارآلدئید/استایرن، گلوتارآلدئید/نانورس یک درصد/استایرن، گلوتارآلدئید/نانورس دو درصد/استایرن تعریف شد. پس از غوطه وری نمونه ها در گلوتارآلدئید نمونه ها در آون تحت دمای 120 درجه سانتی گراد به مدت 48 ساعت قرارگرفتند. در سطوح حاوی نانوذرات رس، نانوذرات در گلوتارآلدئید پراکنده شدند و سپس اصلاح انجام شد. در سطح تلفیقی با استایرن، پس از اصلاح با گلوتارآلدئید نمونه ها مجددا در استایرن غوطه ور شدند و پس از آن در دمای 90 درجه قرار گرفتند. بر اساس نتایج، ترکیب استایرن و گلوتارآلدئید در ساعات اولیه غوطه وری در آب خواص فیزیکی نمونه ها را بهبود بخشید و بیشترین کارایی آبگریزی در سطح تلفیقی گلوتارآلدئید/استایرن/نانوذرات دو درصد حاصل شد که بیشترین افزایش وزن در اثر اصلاح را نیز داشت. اصلاح در تمامی سطوح، سبب کاهش و کنترل واکشیدگی حجمی نمونه ها نسبت به سطح شاهد شد. اصلاح تلفیقی گلوتارآلدئید/نانو ذره/ استایرن سبب کاهش شدت پیک گروه های هیدروکسیل چوب شد. همچنین وجود پیک مربوط به پیوندهای اتری مؤید تشکیل گروه های استال بین چوب و گلوتارآلدئید بود. تصاویر میکروسکوپ الکترونی بسته شدن منافذ روی دیواره آوندها و کاهش فضای خالی چوب در مقایسه با نمونه ی شاهد را نشان داد که گواهی بر افزایش حجم ناشی از اصلاح دیواره با گلوتارآلدئید بود. اصلاح سبب کاهش مقاومت خمشی به خصوص در سطح گلوتارآلدئید/ استایرن شد اما تأثیر معنی داری بر سختی چوبهای تیمار شده نداشت. حضور نانوذرات رس سبب کاهش تغییر رنگ چوب طی هوازدگی گردید. در نمونه های شاهد هوازده شدت پیک کربونیل در اثر تخریب لیگنین افزایش یافت اما اصلاح با گلوتارآلدئید سبب محدود شدن تخریب لیگنین شد. اصلاح سبب افزایش زبری نسبت به نمونه شاهد شد. اصلاح با گلوتارآلدئید و افزودن نانوذرات رس سبب افزایش زاویه تماس و کاهش ترشوندگی گردید.
