دانسیته چوبهای تندرشد را میتوان بهوسیله فشردهسازی ساختار متخلخل آن تحت دمای مناسب، افزایش داد. بسیاری از فرایندهای متراکم کردن، چوب فشرده را حساس به رطوبت باقی میگذارد که به آزاد شدن تنشهای داخلی ایجاد شده طی فرآیند فشردهسازی منتهی میشود. اصلاح شیمیایی چوب با اسیدسیتریک، علاوه بر کاهش گروههای هیدروکسیل و بهبود آبگریزی، با برقراری اتصال، احتمالاً به بهبود خواص چوب فشرده خواهد شد. بدینمنظور، نمونههای چوبی اشباع شده با اسیدسیتریک، تحت شرایط دمایی و زمانی مختلف، در جهت شعاعی با استفاده از پرس گرم فشرده شدند. فشردهسازی به بهبود خواص فیزیکی چوب اصلاحشده انجامید که در تلفیق با اصلاح شیمیایی این بهبود محسوستر بود. فشردگی چوب متعاقب نرم شدن دیوارههای سلولی اصلاح گرمایی شده به افزایش دانسیته، کاهش جذب آب و واکشیدگی ضخامت انجامید. بهبود کمتر دانسیته در دمای 022 درجه- سانتیگراد در مقایسه با 082 درجهسانتیگراد میتواند نشاندهندهی تخریب احتمالی ساختار چوب در دمای بالاتر باشد. اصلاح تلفیقی در دمای 022 درجه سانتیگراد بهترین نتایج را ارائه داد، ولیکن به دلیل تخریب گرمایی گستردهتر، دمای 082 درجه سانتی- گراد در بازه پرس 02 دقیقه که اختلاف معنیداری در بهبود خواص فیزیکی با دمای 022 درجهسانتیگراد نداشت، بهعنوان شرایط بهینه انتخاب شد. بهبود کارائی ضدواکشیدگی نمونههای اصلاح تلفیقی را احتمالاً میتوان به اثر توام اتصالات عرضی و کاهش آبدوستی نسبت داد. با بهبود خواص چوب تندرشد صنوبر، میتوان آن را به عنوان مادهای مناسب برای کاربردهایی مانند پارکت سازی، کفپوش و تیرهای چوبی توصیه نمود.
