نظر به کمبود منابع چوبی در کشور و تمایل روزافزون به استفاده از این منابع به عنوان مصالح ساختمانی، فشرده سازی چوب های گونه های زراعی تندرشد به منظور بهبود خواص فیزیکی و مکانیکی آنها امری اجتناب ناپذیر است. در تحقیق حاضر چوب صنوبر با روغن خام و اپوکسی سویا اشباع و به میزان 30 درصد فشرده گردید. از اصلاح گرمایی به منظور غلبه بر مشکل بازیابی شکل چوب فشرده استفاده شد. روغن اپوکسی به دلیل قطبیت بیشتر و قابلیت نفوذ به دیواره سلولی، از جذب دو برابری نسبت به روغن خام برخوردار بود. نتایج آزمون بازگشت فشردگی نشان داد که مقدار بازگشت فشردگی نمونه های اشباع شده با روغن اپوکسی کمتر از مقدار بازگشت فشردگی نمونه اشباع شده با روغن خام بود. اصلاح گرمایی در هر یک از نمونه های اشباع شده با روغن خام و اپوکسی، بازگشت فشردگی را به ترتیب 46 و 63 درصد کاهش داد. نتایج آزمون جذب آب نشان داد که اشباع چوب در سطوح غیرفشرده با روغن موجب کاهش جذب آب شد که این اثر در حضور روغن اپوکسی محسوس تر بود. به طورکلی جذب آب نمونه های فشرده بیشتر از نمونه های شاهد بود و اصلاح گرمایی به کاهش جذب آب منجر گردید. نتایج طیف سنجی زیر قرمز روغن خام و اپوکسی و همچنین روغن اپوکسی پلیمر شده حاکی از باز شدن حلقه اپوکسی در اثر دما در حضور کاتالیزور بود. همچنین تحلیل طیف سنجی زیرقرمز بر روی نمونه های دارای روغن سویای اپوکسی نشان دهنده برقراری پیوند اتری گروه های اپوکسی روغن با گروه های هیدروکسیل چوب بود و اصلاح گرمایی به تشدید این امر منجر گردید. بررسی مقایسه ای تصاویر میکروسکوپ الکترونی مقطع عرضی نمونه های فشرده، قبل و بعد از بازگشت فشردگی، نشان داد در سطح اشباع شده با روغن اپوکسی، به دلیل قابلیت نفوذ روغن به دیواره سلولی فیبرها و کاهش الاستیسته، بازگشت فشردگی کاهش یافت. نتایج آزمون های مکانیکی نشان داد اصلاح گرمایی در نمونه فشرده اشباع شده با روغن خام و روغن اپوکسی به ترتیب به افت 97 و 7 درصدی مقاومت خمشی منجر شد. فشرده سازی موجب افزایش خاصیت شکنندگی و در نتیجه موجب افت قابل ملاحظه مقاومت به ضربه شد. اصلاح گرمایی در سطح فشرده اشباع شده با روغن اپوکسی، به دلیل برقراری اتصالات عرضی (در اثر دمای بالای اصلاح گرمایی و در حضور کاتالیزور)، موجب افزایش صلبیت دیواره سلولی و در نتیجه کاهش انعطاف پذیری و متعاقبا کاهش مقاومت به ضربه گردید. فشرده سازی تنها در سطح اشباع شده با روغن اپوکسی موجب افزایش معنادار سختی گردید که از بیشترین مقدار برخوردار بود. اصلاح گرمایی در نمونه فشرده اشباع شده با روغن خام (DSO-HT) به افت 96 درصدی سختی نسبت به نمونه DSO انجامید؛ درحالیکه در نمونه اشباع شده با روغن اپوکسی به کاهش 20 درصدی سختی نسبت به DESO منجر شد.
