پلیمرهای یونی به عنوان مواد دینامیکی به دلیل توانایی شکست برگشت پذیر پیوندها یا برهمکنش های خاص تحت شرایط معین و اصلاح آن ها، بسیار مورد توجه هستند. از این رو در این پژوهش، نانوکامپوزیت پلیمری حاوی ایمیدازولیوم بر پایه نانوذرات سیلیکای اصلاح شده برای حذف نیترات از آب تهیه شده است. برای ساخت نانوکامپوزیت نهایی ابتدا نانوذرات SiO2 توسط عامل سیلانی (3-آمینو پروپیل تری اتوکسی سیلان) اصلاح ساختاری شده و با گروه های انتهایی آمین، سطح آن پوشانده شد. سپس، محصول سیلان دار شده با مونومر دی آمینی سنتزی در حضور گلیوکسال و فرمالدهید ترکیب شد. برای بررسی و شناسایی ساختار مونومرهای سنتزی و نانوکامپوزیت از آنالیزهای FT-IR، 1H-NMR، FE-SEM و EDX استفاده شد. همچنین آنالیز TGA برای بررسی مقاومت حرارتی نمونه های تهیه شده به کار گرفته شد. علاوه بر این، نانوکامپوزیت سنتزی بر پایه نانوذرات SiO2 برای استخراج و حذف یون نیترات از آب مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر در طول موج 220 و 275، اندازه گیری میزان غلظت یون نیترات موجود در محلول آبی توسط جاذب مورد نظر انجام شد. این میزان یون نیترات حذف شده در شرایط عملیاتی مختلف از قبیل pH محیط، زمان تماس، غلظت اولیه محلول حاوی یون نیترات و مقدار جاذب مورد بررسی قرار گرفت. بهترین بازده حذف پلیمر نانوکامپوزیتی سنتزی 56/90 درصد و بهترین ظرفیت جذب 73/37 میلی گرم بر گرم با غلظت اولیه یون نیترات 50 میلی گرم بر لیتر، در7=pH و مقدار جاذب 30 میلی گرم و زمان تماس 30 دقیقه به دست آمد. برای بررسی ضریب گزینش پذیری، حذف یون نیترات در حضور یون های رقیب به وسیله جاذب های نانوکامپوزیت مورد مقایسه قرار گرفت. علاوه بر این، مدل های سینتیکی و ایزوترمی مکانیسم جذب نیز بررسی شده و در نهایت خواص ضدسرطانی پلیمر نانوکامپوزیتی تهیه شده، مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج ضدسرطانی نشان دادند که ترکیب پلیمر نانوکامپوزیتی سنتزی، دارای اثربخشی بسیار قوی و امیدبخشی بر رده سلولی HL60 (µM 8/82-9/53=IC50) است.
