در تحقیق حاضر اثر اصلاح سطحی ذغالی کردن و همچنین اصلاح سطحی چوب با نانو اکسید گرافن بر پایداری نوری چوب نوئل اصلاح حرارتی شده بررسی شد. نتایج نشان داد اصلاح گرمایی با روغن اپوکسی موجب برقراری پیوند استری بین گروه های کربوکسیلی روغن با چوب گردید. اصلاح گرمایی در حضور نانوذارت اکسید گرافن نیز موجب برقراری پیوند استری بین گروه های کربوکسیل ناواکسید گرافن با چوب همچنین برقراری پیوند اتری بین گروه های هیدروکسیل چوب با گروه های اپوکسی روغن و نانوذرات گرافن تایید گردید. در تمامی سطوح فاقد نانو اکسیدگرافن بعد از هوازدگی تخریب ساختار آروماتیک لیگنین و متوکسیل زدایی لیگنین و نیز گسست پیوندهای اتری در لیگنین رخ داد. کاهش گروه های هیدروکسیل در همه نمونه های فاقد نانواکسیدگرافن (به استثنای سطح اصلاح گرمایی شده با روغن اپوکسی) بعد از هوازدگی به تخریب همی سلولزها و لیگنین نسبت داده شد. در سطوح حاوی 05/0 و 1/0 درصد نانواکسیدگرافن تغییر محسوسی در شدت پیک بعد از هوازدگی مشاهده نشد که نشان دهنده تثبیت نوری رادیکال فنوکسی ناشی از تخریب لیگنین به دلیل ماهیت جاروکننده نانوذرات گرافن است. نتایج رنگ سنجی نمونه ها بعد از هوازدگی نشان داد بیشترین تغییر رنگ مربوط به نمونه شاهد بود و سهم پارامتر زردی که مربوط به تخریب لیگنین میباشد در تغییر رنگ نمونه شاهد بیشتر بود. نمونه اصلاح گرمایی شده از تخریب نوری کمتری نسبت به نمونه شاهد برخوردار بود و سهم پارامتر زردی نیز در تغییر رنگ کلی کمتر بود که نشان دهنده عملکرد مثبت اصلاح حرارتی در تثبیت نوری چوب می باشد. همچنین نمونه شاهد دارای رنگ نیز به لحاظ تغییر رنگ کلی بهتر از نمونه شاهد بود و سهم پارامتر زردی نیز کمتر از شاهد بود که نشان می دهد رنگ در نمونه شاهد تا پیش از آبشویی موثر عمل کرد. تغییرات رنگی و سهم پارامتر زردی در نمونه اصلاح گرمایی دارای رنگ کمتر از نمونه شاهد دارای رنگ بود. این امر نشان می دهد رنگ تجاری به ویژه برای چوب های اصلاح گرمایی نشده در مدت زمان طولانی مانع تخریب نوری نمی شود. کمترین تغییرات رنگی مربوط به نمونه های ذغالی و نمونه دارای 2 درصد نانواکسیدگرافن بود. تغییرات رنگی کم در 2/0 درصد نانواکسیدگرافن حاکی از عملکرد موثر این نانوذرات در غلظت بالا در برابر تخریب نوری بود. در نمونه های ذغالی تغییر رنگ کلی بسیار کم بود و سهم پارامتر a در تغییر رنگ ناشی از هوازدگی بیشتر از سایر پارامترها بود. البته نتایج طیف سنجی، حذف لیگنین در نمونه های ذغالی شده را نشان داد. علت تناقض داده های رنگ سنجی با طیف سنجی را می توان به رنگ تیره ناشی از کربونیزه شدن در سطح نمونه های ذغالی و خطای روش رنگ سنجی در ارزیابی هوازدگی این چوب ها نسبت داد که علی رغم تغییر رنگ و زرد شدن کم در اثر هوازدگی، طیف IR تخریب شدید لیگنین را نشان داد. این امر مبین ناکارآمدی روش ذغالی کردن در پایداری نوری چوب می باشد.
