اصلاح چوب با ترکیبات اپوکسید مانند گلیسیدیلمتاکریلات میتواند با کاهش تعداد گروههای هیدروکسیل و حجیمکنندگی دیواره سلولی، به کاهش جذب رطوبت و تغییرات ابعاد چوب بیانجامد. این احتمال وجود دارد که تغییر شرایط واکنش اصلاح، با بهبود جانشینی گروههای هیدروکسیل دیوارههای سلولی چوب، اثر مطلوبتری بر خواص فیزیکی چوب داشتهباشد. برای تعیین شرایط بهینه اصلاح با ترکیب گلیسیدیلمتاکریلات، نمونهها در سطوح مختلف غلظت (10، 20 و 30 درصد)، دما (90، 120 و 150 درجه سانتی گراد) و زمان (8، 16 و 24 ساعت) اصلاح شدند. بر اساس تجزیه و تحلیل طیفها، کاهش شدت گروههای هیدروکسیل و افزایش شدت گروههای کربونیل نشاندهنده اصلاح دیواره سلولی با ترکیب اپوکسید میباشد. حجیمشدگی و آبگریز شدن دیواره طی اصلاح با ترکیب اپوکسی، به کاهش تخلخل و جذب آب آزاد منتهی شد. بر اساس نتایج آزمون دورهای غوطهوری- خشک کردن، افزایش غلظت گلیسیدیلمتاکریلات به واکنش تعداد بیشتری گروه اپوکسی با گروه هیدروکسیل و دمای بالاتر و زمان طولانیتر نیز به افزایش واکنشپذیری گروههای اپوکسی با دیواره سلولی چوب منتهی شد. دمای بالاتر واکنش با تشکیل ساختار پایدارتر در برابر هیدرولیز، به حفظ بیشتر افزایش وزن ناشی از اصلاح منتهی شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی، واکشیدگی دیواره سلولی و پلیمر شدن گلیسیدیل متاکریلات در حفرات چوب را تائید مینماید. در یک نتیجهگیری کلی میتوان اظهار داشت که غلظت 20 درصد، دمای 150 درجه سانتی گراد و زمان 16 ساعت بهعنوان شرایط بهینه اصلاح با گلیسیدیلمتاکریلات تعیین شد.
