امروزه رسانه های غربی سعی در بازنمایی اسلام به عنوان دین خشم و نفرت، و یک ایدولوژی خالی از منطق و رأفت را داشته و آن را نقطه مقابل پیشرفت و علم می دانند. در این راستا بسیاری از وقایع ترروریستی و جنایت های غیر انسانی را (به ویژه بعد از 11 سپتامبر) به اسلام و مسلمانان مربوط دانسته و آن را ناشی از افراط گرایی اسلامی، و آموزه های دینی و قرآنی، به ویژه جهاد در راه خدا، نسبت می دهند. سامول هانتینگتون (1993) بر این باور است که بعد از پایان جنگ سرد، جهان در حال حرکت به سمت برخورد تمدن هاست (Clash of Civilizations) و دو قطب مخالف این برخورد را اسلام و غرب میداند. همچنین، دنیل پاپیس (1983) معتقد است که برای فرار از سرگردانی، مسلمانان تنها یک راه دارند و آن غربی شدن است، چراکه مدرنیزه شدن نیازمند غربی شدن است، و علم و فناوری مدرن نیازمند جذب و پذیرش پروسه های فکری همراه با آن بوده و سکولاریزه شدن ناگزیر است. بنابراین مسلمانان باید مدرنیزه و غربی شدن را بپذیرند و یا به جهاد بپردازند. این نوع پیدایش دوباره ی بازنمایی های منفی شرق شناسان نوین، کلیشه سازی های مکرر و گزارشات منفی، توجیه ایدئولوژیک هجوم و دست درازی های نظامی آنان را فراهم آورده است. این در حالیست که قرآن، اسلام را دین رحمت معرفی کرده، و آن را سازگار با کثرت گرایی دینی و قومی میداند، و تمام پیامبران، ادیان و اقوام را مورد احترام دانسته و صلح را مقدم می شمارد. تحقیق حاضر با استفاده از تحلیل انتقادی گفتمان به بررسی تطبیقی بازنمایی جهاد در قرآن و رسانه های غربی، که میتواند تاثیر بسزایی در شناخت مخاطبین این رسانه ها نسبت به اسلام و مسلمانان داشته باشد، می پردازد. نتیجه تحلیل داده ها نشان میدهد که کلیشه سازی های مکرر و گزارشات منفی در پوشش رسانه ای اسلام و مسلمانان نه تنها نتیجه نوع استفاده از ابزارهای زبانی بلکه برآیند این نوع ابزارها، ساختار و محتاوای متون خبری این رسانه هاست.
