عفونت زخم، از شایعترین عفونت‌ها و از چالش‌های دنیای امروز است که به علت وجود باکتری‌های مقاوم به چند دارو درمان آن مشکل است. استافیلوکوکوس اورئوس عامل مهمی در ایجاد عفونت زخم است. این باکتری به دلیل مقاومت بالای آنتی‌بیوتیکی و تشکیل بیوفیلم، 37 درصد از عفونت های زخم را تشکیل می دهد. لذا هدف از این پژوهش، بررسی اثرات ضدمیکروبی و ضدبیوفیلمی نانوذرات لیپیدی تیمول بر سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت زخم و اثر توکسیسیتی آن بر رده‌های سلولی HFF2 و HEK293 بوده است. مواد و روش‌ها: ابتدا سنتز حامل‌های لیپیدی نانوساختار حاوی تیمول، انجام گرفت. اندازه‌گیری میزان سایز، پتانسیل زتا و PDI نانوذرات، مقادیر MIC، MBC و بیوفیلم برای سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس‌های جداشده از عفونت زخم انجام و محاسبه گردید. برای بررسی میزان سمیت سلولی نانوذرات، تست MTT بر روی سلول‌های HFF2 و HEK293 انجام گرفت. نتایج: اندازه نانوذرات 87nm ، پتانسیل زتا +28.9mV و شاخص توزیع اندازه‌ی ذرات PDI=0.248 بدست آمد. مقادیر MIC نانوذرات تیمول و تیمول آزاد به ترتیب برابر با 25 – 100 ، 64 – 256 میکروگرم بر میلی‌لیتر بدست آمد. مقادیر MBC نانوذرات تیمول و تیمول آزاد بین 50 – 200 ، 128 – 512 میکروگرم بر میلی‌لیتر و IC50 نانوذرات تیمول برای سلول‌های HFF2 و HEK293 برابر با 275 و 230 میکروگرم بر میلی‌لیتر بدست آمد. نتیجه گیری: نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که نانوذرات تیمول دارای پتانسیل به عنوان یک گزینه مناسب برای افزایش خواص ضد باکتریایی و ضد بیوفیلم است.
