اهمیت مدیران و تأثیر آنها بر کیفیت مدارس و اجرای برنامه های آموزشی انکارناپذیر است. نقش رهبر برنامه درسی قسمتی از کار حرفه ای مدیران به حساب می آید، بعضی از رهبران در کار با معلمان و در جهت پیشرفت دانش آموزان و مدرسه موفق عمل کرده اند، و این موفقیت از طریق شواهد کار دیگران ثابت شده است. این پژوهش با رویکرد کیفی و روش پدیدارشناسی توصیفی رهبری برنامه درسی مدیران را مورد بررسی قرار داده است. میدان تحقیق، شامل همه مدیران مقاطع ابتدایی و متوسطه اول نواحی یک و دو شهر سنندج بود. برای جمع آوری اطلاعات پژوهش، از پروتکل مصاحبه شش سؤالی استفاده شد که برای روایی منشور مصاحبه از دیدگاه متخصصان حوزه مدیریت آموزشی (اساتید گروه) استفاده شده است و با استفاده از نمونه گیری هدفمند و در نظر گرفتن غلظت نظری داده ها 15نفر از مدیران در پژوهش مشارکت کردند. داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته عمیق جمع آوری و با استفاده از روش کدگذاری نظری مورد تحلیل قرار گرفتند، که 157 کد باز، 35 کد محوری و 8 کد گزینشی به دست آمد. نتایج پژوهش نشان داد که مدیران به عنوان رهبران برنامه درسی باید به هشت عامل اساسی تفویض اختیار یا رهبری تسهیم شده، ایفای نقش رابط، تدوین چشم انداز، عدم تمرکززدایی، مسئولیت پذیری و پاسخگویی، مشکلات متمرکز بودن برنامه ریزی، عوامل اثربخشی برنامه درسی و پیشرفت مدرسه و عملکرد مؤثر مدیر در برنامه ریزی عمل نمایند. یافته های پژوهش توصیه می کند که برنامه ها و سیاست هایی جهت تمرکززدایی، مدرسه محوری و دادن اختیارات هرچه بیشتر به مدیران در راستای بهبود نقش رهبری برنامه درسی مدیران در نظر گرفته شوند.
