کاهش تنوع زیستی به علت آشفتگی های ناشی از عوامل انسانی یکی از مشکلات مهم قرن 21 می باشد. توافق جهانی برای جلوگیری از کاهش تنوع زیستی وجود دارد. تلاش های حفاظتی برای نجات تنوع زیستی بستگی به پایش زیستی داشته؛ یعنی بدست آوردن داده های دقیق در مورد اندازه جمعیت و توزیع گونه در یک مقیاس اکولوژیکی و زمانی است. پایش گونه های به طور سنتی با شناسایی مورفولوژیکی گونه و شمردن تعداد افراد گونه است. اما این روش دارای نقایصی بوده از جمله انعطاف پذیری فنوتیپی و گونه ها نزدیک هم با ظاهر مشابه که تعداد واقعی گونه ها را مشخص نمی کند. همچنین تکنیک های سنتی می تواند برای محیط زیست مخرب باشد. یک روش جایگزین برای این روش سنتی باید ایجاد شود و آن عبارت است از بدست آوردن نمونه از گونه ها، اجتماعات و جمعیت ها با دست آوردن DNA از نمونه های محیطی امکان پذیر می باشد. این از روی این واقعیت بوده که DNA موجودات زنده در محیط پایدار می ماند و می تواند نمونه گیری شده، استخراج شده و آنالیز شود. وقتی گونه با محیط خود برهمکنش نشان دهد آن ها DNA خود را از طریق ادرار، مدفوع، مو و پوست و غیره وارد محیط می کنند. DNA می تواند در محیط برای مدتی مانند چند هفته در محیط های معتدل و تا هزاران سال در محیط سرد و یخی حفظ شود. بنابراین eDNA یا DNA محیطی می تواند برای حوزه های تحقیقاتی مانند زیست شناسی مولکولی، اکولوژی، دیرین شناسی و محیط زیست بکار برود. DNA از منابع مختلفی و گرو ههای تاکسونومیک مختلف می تواند همزمان آنالیز شود. محتویات DNA می تواند PCR شود سپس تعیین توالی شود. تکثیر به وسیله روش تک گونه یا از روش چند گونه ای و پرایمرهای عمومی برای گروه های گونه ای استفاده می شود. DNA metabarcoding تعیین توالی DNA توده ای برای شناسایی مولکولی همزمان چندین تاکسون در یک نمونه پیچیده می باشد. این مشابه دی ان ای بارکدینک قدیمی بوده اما روش ها متفاوت است. از eDNA برای بررسی تنوع زیستی گذشته و برای استفاده در حفاظت امروزه جانوران نیز استفاده می شود.
