این پژوهش با هدف ورزش به عنوان ابزاری برای بهبود تحرک اجتماعی: با رویکرد ساختاری- تفسیری می باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف و از نظر گردآوری داده ها، توصیفی- پیمایشی می باشد. جامعه آماری شامل خبرگان دانشگاهی در حوزه جامعه شناسی ورزشی بود. در این پژوهش روش نمونه گیری هدفمند و قضاوتی مورد استفاده قرار گرفت. و در نهایت 16 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد.در این پژوهش از پرسشنامه ی محقق ساخته ای که بر اساس مدل ISM طراحی گردید. این پرسشنامه جهت ارائه ی مدلی از عوامل بهبود تحرک اجتماعی با تاکید بر ظرفیت های ورزش ایران طراحی شد. این عوامل در سطر و ستون پرسشنامه قرار گرفته تا اثرپذیری و اثرگذاری هر یک از این عوامل، به صورت زوجی مقایسه شوند. و در نهایت نیز با تحلیل و ارزیابی این پرسشنامه ها مدلی کاربردی با رویکرد مدلسازی ساختاری تفسیری ارائه شد. همچنین در ادامه پژوهش از تحلیل میک مک استفاده شد. نتایج نشان داد که عامل (بهبود مهارت های اجتماعی)،(عوامل فکری-شناختی) و (عوامل هیجانی- عاطفی) جزو عامل وابسته میباشند که بیشتر از سوی سایر عامل تاثیرپذیر میباشند. نتایج همچنین نشان داد که هیچ کدام از عامل جز عامل پیوندی نمی باشند. عامل (نگرش مثبت)،(عوامل اخلاقی – رفتاری) و (عوامل تاب آوری) جزو عامل مستقل کلیدی میباشد که سبب تاثیرگذاری بر سایر عامل میباشد. نتایج تحقیق همچنین نشان داد که عامل (عوامل دسترسی به منابع)، (عوامل اجتماعی)، (عوامل اقتصادی) و (عوامل فرهنگی) جزو عامل خودمختار میباشد.
