سخنرانی درصدد آن بوده است تا تجلیات آزادی بر پایه ی نظریه ی حقوق اساسی را به بحث بگذارد. بدین واسطه، جهد نموده تا در سه مرتبت بحث را به پیش برد. مرتبت نخست، به امری نظری اختصاص داشته و در آن، ماهیت و جایگاه آزادی جمعی را فاش نموده است و سپس به سراغ قانونگذار اساسی رفته تا پی به منظور نظر قانون گذار در خصوص آزادی جمعی «اجتماعات» و حدود و ثغور بار شده بر آن ببرد. بدین آیین، به نحوه ی چیدمان اصل بیست و هفتم ق. ا در مشروح مذاکرات مجلس نهائی ق. ا پرداخته و به تبیین ساختار حقوقی آن نزدیک گشته است. در مرتبت نهایی نیز به سوی آموزه های برجسته در این حوزه روانه شده تا بتواند سنجشگری های فزونتری را به بحث وارد نماید.
