یکی از مسائل مهم در مهندسی راه ناپایداری ترانشههای خاکی و یافتن راهکارهای لازم برای پایدارسازی آنها جهت افزایش ایمنی میباشد. راهکارهایی که برای پایدارسازی ترانشهها به کار گرفته میشود، عموماً بدون توجه به محل قرارگیری سطح لغزش بحرانی بوده و بنابراین در این گونه موارد طراحی بهینه تا حد زیادی تحت تأثیرعوامل منفی قرار میگیرد. در این مقاله برای یافتن سطح لغزش بحرانی ترانشههای خاکی از روش الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. این روش، یکی از روشهای بهینهسازی غیرکلاسیک است که در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. با روش الگوریتم ژنتیک میتوان پایداری ترانشههای خاکی همگن و غیرهمگن را مورد بررسی قرار داد. این روش دارای انعطاف زیادی است و میتواند با احتمال بیشتری نسبت به روشهای کلاسیک، سطح لغزش بحرانی را بیابد. در این مقاله با استفاده از این ایده، سطح لغزش بحرانی چند ترانشه به دست میآید و نتایج مورد تحلیل قرار میگیرد.
