در این تحقیق از روش الگوریتم ژنتیک در بهینه سازی مسائل سازه ای استفاده شده است. این الگوریتم از فعل و انفعالات و ترکیبات تصادفی ژن ها در بدن انسان اقتباس شده است و اصطلاحات بکار گرفته در آن نیز مشابه اصطلاحات به کار رفته در علم ژنتیک می باشد . جهت جلوگیری از همگرایی زودرس از یک شیوه جدید در اعمال اپراتورهای سه گانه انتخاب (تکثیر)، ترکیب و جهش استفاده شده است . جهت نشان دادن کارایی این روش و شیوه جدید ، یک خرپای صفحه ای ده عضوی مورد بررسی قرار گرفته و وزن سازه با انتخاب مناسب اعضای آن بهینه ( حداقل) شده است. نتایج عددی نشان می دهد که این روش در مقایسه با دیگر روشها نتایج بهتری را بدست می آورد .
