مدل ارتفاع رقومی در ارزیابی تغییرات مکانی خاک نقش مهمی را بازی می کند و مناسب ترین درجه وضوح مدل ارتفاع رقومی برای کاربرد در پیش بینی خاک بستگی به مقیاس فرایندهای پدوژنتیک کنترل کننده دارد. درک بهتر و اطلاعات کمی مقیاس به پیشرفت پیش بینی های خاک کمک خواهد کرد. اثرات تعاملات بین اندازه پیکسل و پنجره به صورت دقیق و تفصیلی بررسی نشده است. هدف از این تحقیق ارزیابی نقش مقیاس مکانی و اثرات آن برروی تولید پیش بینی کننده های درصد رس خاک از طریق آزمودن تجربی تعاملات بین درجه وضوح پیکسل و اندازه پنجره با استفاده از مدل درختی می باشد. دو منطقه متفاوت از لحاظ ژئومورفولوژی و نوع خاک در استان های یزد (منطقه میبد) و کردستان (منطقه یاسوکند) انتخاب شدند. در هر دو منطقه مورد مطالعه تعداد 120 نمونه سطحی خاک (30-0 سانتی متری) به فاصله دو کیلومتر تهیه گردید و درصد رس خاک اندازه گیری شد. از مدل رقومی سازمان نقشه برداری کشور با رزولیشن 10 متر بهره گرفته شد. از لحاظ مورفولوژیکی و هیدرولوژیکی مدل ارتفاع رقومی مورد تصحیح قرار گرفت تا در نقشه برداری خاک استفاده شود. 121 مدل ارتفاع رقومی از مدل ارتفاع رقومی اصلی ایجاد شد. مدل ارتفاع رقومی جهت اشتقاق 22 خصوصیت سرزمین مورد استفاده قرار گرفت و برای پیش بینی درصد رس خاک استفاده شدند. نتایج تجزیه و تحلیل های مقیاس نشان داد که منطقه میبد دارای حداقل میانگین ریشه مربعات خطا (0/9) و حداکثر مقدار ضریب تبیین (47/0) در مدل رقومی ارتفاع با ابعاد سلولی 150 متر و ابعاد پنجره 7 × 7 و منطقه یاسوکند دارای کمترین ریشه مربعات خطا (65/5) و بیشترین مقدار ضریب تبیین (77/0) در ابعاد پیکسل 10 متر و ابعاد پنجره 21 × 21 می باشد. وابستگی مدل درختی جهت پیش بینی درصد رس خاک در منطقه میبد به ابعاد پیکسل بیشتر از ابعاد پنجره می باشد، برخلاف منطقه یاسوکند که دارای تغییرات توپوگرافی شدیدی می باشد و دقت مدل درختی با تغییر ابعاد پنجره تغییرات بیشتری را نشان می دهد.
