کانی های عمده شنایای شده شامل ایلیت، کلریت، اسمکتیت و کائولینیت می باشد. وجود سنگ مادری شیل در منطقه مورد مطالعه و همچنین سنگهای آذرین مثل آندزیت که از منابع مهم کانی های حاوی پتاسیم مثل میکا و فلدسپار می باشند، میتواند دلیل مهمی بر زیاد بودن پتاسیم کل منطقه بخصوص پتاسیم ساختمانی باشد. در بین تعدادی از نمونه هارابطه معنی داری بین پتاسیم محلول و تبادلی به دست آمد. در نمونه هایی که اسمکتیت آنها زیادتر میباشد (30-50 درصد) شیب خط کمتر میباشد نسبت به نمونه های که اسمکتیت آنها کمتر می باشد (10-30 درصد). دلیل بیشتر بودن شیب خط بین پتاسیم محلول و تبادلی در نمونه های که اسمکتیت بیشتر دارند به دلیل بیشتر بودن سطوح ویژه جذب پتاسیم (لبه ای و بین لبه ای) است که در نتیجه به ازای تغییرات پتاسیم تبادلی، پتاسیم محلول تغییرات کمتری دارد. قدرت بافری پتاسیم به روشنی تحت تاثیر درصد پتاسیم است به طوری که در خاکهایی که میزان اسمکتیت بین 30-50 درصد است ظرفیت بافری پتاسیم بیشتر میباشد. بالا بودن ظرفیت بافری پتاسیم بدین مفهوم است که میزان پتاسیم قابل جذب خاک برای گیاه به مدت طولانی پایدار و نیازی به مصرف پتاسیم در خاک نمی باشد.
