شوری و قلیائیت خاک یکی از مشکلات عمده در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. در چنین شرایط اقلیمی، نمک های محلول در سطح خاک تجمع یافته و باعث کاهش عملکرد و حاصلخیزی خاک می شوند. شناسایی و نقشه برداری خاک های مبتلا به نمک می تواند به اصلاح و بهبود مدیریت آن ها کمک کند. هدف از تحقیق حاضر نقشه برداری رقومی شوری خاک در منطقه ی قروه با بهره گیری از داده های کمکی (پارامترهای اراضی و تصاویر ماهواره ای) و مدل رگرسیون درختی می باشد. 150 نمونه خاک از عمق 30-0 سانتی متری خاک منطقه مورد مطالعه به وسعت 30000 هکتار برداشت و هدایت الکتریکی، کاتیون ها و آنیون های محلول و pH اندازه گیری شد. داده های کمکی از تصویر ماهواره ای لندست 8 سنجنده +ETM و مدل رقومی ارتفاع استخراج گردید. جهت برقراری ارتباط بین پارامترهای کمکی و هدایت الکتریکی خاک از مدل رگرسیون درختی استفاده شد و در نهایت با استفاده از این مدل هدایت الکتریکی خاک منطقه برآورد و نقشه آن تهیه شد. بر اساس نتایج آنالیز حساسیت شاخص شوری، شاخص MrVBF، شاخص NDVI، شاخص خیسی، باند 7 و باند 3 به ترتیب بیش ترین تأثیر را در تخمین شوری خاک داشتند. نتایج نشان داد مقدار شوری خاک بین 93/6-23/0 دسی زیمنس بر متر متغیر بوده و بیشترین مقادیر شوری خاک در مناطق مرکزی با فیزیوگرافی اراضی پست و کاربری اراضی بایر می باشد. در مناطق مرکزی با شوری زیاد، داده های کمکی شامل شاخص شوری، شاخص MrVBF، شاخص خیسی، باند 7 و باند 3 بیشترین مقدار و شاخص NDVI کم ترین مقدار را داشتند. نتایج مقایسه میانگین پارامترهای کمکی در دو کلاس شور و غیر شور صحت این مطالب را هم تأیید می کند؛ به طوری که دو کلاس شور و غیر شور دارای اختلاف آماری معنی داری (05/0p<) از لحاظ پارامترهای کمکی شاخص MrVBF، شاخص NDVI، شاخص شوری و شاخص خیسی بودند. نتایج اعتبار سنجی مدل به روش اعتبارسنجی متقاطع بر اساس شاخص های آماری (205/0، 25/0، 042/0 و 63/0 به ترتیب برای ریشه میانگین مربعات خطا، خطای استاندارد نسبی، میانگین خطا و ضریب تبیین) نشان دهنده دقت نسبتاً مطلوب مدل رگرسیون درختی جهت تخمین شوری خاک می باشد.
