امروزه طراحان جاده های جنگلی با استفاده از مدل های دیجیتالی در محیط مناطق کوهستانی و مناطقی که شیب زیادی دارند به راحتی با صرف هزینه و زمان کم تری جاده طراحی می کنند اما از سوی دیگر روش های سنتی به دلیل سرعت و دقت پایین قابلیت به کارگیری اطلاعات و داده های مکانی زیادی را ندارند، از طرفی استفاده از لایه های مختلف اطلاعاتی مستلزم صرف وقت و دقت زیادی است، بنابراین در طراحی سنتی از تعداد گزینه ها می کاهند تا طراحی و ارزیابی عملی شود. از ویژگیهای بارز این پژوهش استفاده از نظرات کارشناسان جاده سازی در ادارات منابع طبیعی استان های شمالی کشور و سعی در استفاده از تمامی اطلاعات و لایه های مورد لزوم برای طراحی جاده های جنگلی در جنگل های شمال کشور می باشد. هدف از اجرای این پژوهش به کار گیری و معرفی عوامل محیطی و استفاده از معیارهای فنی در ارزیابی جاده های جنگلی می باشد. در این مطالعه تلاش شد تا با تلفیق GIS و AHP و تاکید بر جنبه های فنی و زیست محیطی و با تلفیق نظر اساتید دانشگاهی و کارشناسان فعال در امر جاده سازی مناسب ترین شبکه جاده برای سری 2 ناو اسالم طراحی شود. در این راستا با توجه به شرایط طبیعی جنگل های شمال ایران 8 عامل شیب، جهت، ارتفاع، تیپ رویشگاه، موجودی سرپا، هیدروگرافی، زمینشناسی و خاکشناسی برای تهیه نقشه توان جاده سازی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که جاده های موجود به لحاظ تراکم و سطح پوشش و نحوه پراکنش برای منطقه کاملاً نامناسب می باشند به طوری که تنها 16 درصد از کل جادههای موجود در مناطق مناسب برای جاده سازی بالا عبور کرده اند. با در نظر گرفتن همه موارد زیست محیطی و فنی چنین می توان عنوان کرد که جاده طراحی شده شماره 3 نسبت به جاده های موجود و جادههای طراحی شده دیگر دارای برتری بوده و به عنوان واریانت پیشنهادی این مطالعه مطرح می گردد. اما نمی توان با اطمینان کامل ادعا کرد که جاده های طراحی شده در عمل نیز برای منطقه کاملاً مناسب باشند زیرا در این امر علاوه بر دقتی که طراح باید در طراحی داشته باشد، نقشه های ورودی نیز باید از صحت و دقت کامل برخوردار باشند.
