جاده ها به عنوان شاه رگ های حیاتی یک جامعه محسوب می شوند. به طوری که در صورت عدم توسعه آنها، حیات جامعه مختل خواهد شد. ولی از طرف دیگر جاده سازی به عنوان یکی از عوامل تخریب منابع طبیعی است. به طوری که امروزه از مهمترین بحث ها بین جنگل شناسان و طرفداران محیط زیست، جاده سازی در جنگل است. اگر جاده جنگلی به خوبی طراحی شود کمترین صدمه به رویشگاه را خواهد داشت. منطقه مورد مطالعه در این پژوهش در منطقه گیلان و 10 کیلومتری شهرستان اسالم، در جنوب رودخانه ناو واقع شده است. در طراحی جاده های جنگلی با توجه به این که ترکیب لایه های مختلف به شیوه سنتی مستلزم صرف وقت و دقت زیاد است، این روش قابلیت بکارگیری و مقایسه اطلاعات زیادی را ندارد. اما تحلیل سلسله مراتبی روشی است منعطف و ساده که برای تصمیم گیری در شرایطی که معیارهای تصمیم گیری متضاد، انتخاب بین گزینه ها را با مشکل مواجه می سازد، مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه با توجه به خصوصیات منطقه نقشه های شیب، ارتفاع از سطح دریا، جهت جغرافیایی، هیدروگرافی، زمین شناسی، خاک ناسی و تیپ های گیاهی مورد استفاده قرار گرفت. این نقشه ها توسط روش تحلیل سلسله مراتبی ارزش گذاری بیرونی شدند و سپس در نرم افزار ArcGIS ارزش گذاری درونی آنها نیز انجام گرفت. این نقشه ها با توجه به ارزش های درونی و بیرونی با هم تلفیق شدند. نقشه به دست آمده با نقشه جاده های موجود در منطقه روی هم گذاری شد تا میزان عبور جاده از مناطق با کیفیت های مختلف تعیین شود. هر چه قدر جاده از مناطق مناسب تر عبور کرده باشد نشان دهنده این است که موازین زیست محیطی را بیشتر رعایت نموده است.
