در چارچوب علم اختر شناسی، مطالعه ی حیات در کیهان، یک سوال اساسی که همیشه وجود دارد این است که آیا در کیهان غیر از حیات زمینی، حیات دیگری وجود دارد؟ به عبارتی شرایط اساسی مورد نیاز برای داشتن یک جهان قادر به تولید حیات کدام است؟ دراین رساله نخست نگاهی به سیر تکامل منظومه ی شمسی انداخته می شود، ویژگی ها و خواص حیات زمینی و تعریفی کلی از ناحیه ی قابل سکونت بیان می شود. در ادامه با استفاده از ثابت های بنیادی فیزکی آلفا و آلفا-جی، محدوده ای از کیهان های قابل سکونت مشخص می شود که شرایط حیات را دارا می باشد. در هر دو جهان باز و بسته، یک حد پایین برای ای– تایی پیدا می شود که مقدار آن برای دوره ی تورمی تقریباً برابر با 60 می باشد و نتیجه ی آن تشکیل ساختارهای بزرگ مقیاس کیهانی است. همچنین شرایط اساسی اولیه ای که درآن به اندازه ی کافی عدم تقارن ماده ی تاریک و ماده ی باریونی اولیه برای تشکیل هاله های کهکشانی، ستارگان، سیارات ودرنتیجه حیات وجود دارد، مورد بررسی قرارمی گیرد ونشان داده می شود که احتمال تشکیل حیات وجهان قابل سکونت متناسب با عدم تقارن ماده ی تاریک وماده ی باریونی می باشد.
