بررسی مقادیر ایزوتوپ های پایدار، اطلاعات مفیدی را درباره مولفه های بیلان آبی حوضه، میزان تبخیر، میزان مشارکت آب زیرزمینی در جریان رودخانه، میزان تغذیه آبخوان توسط جریان رودخانه، پالئوکلیما، منشا و میزان تغذیه، منشا آلاینده ها و ... ارائه می دهد. بطور کلی بررسی تغییرات ایزوتوپ های پایدار و ردیابی آنها در منابع آبی در تفسیر خروجی های هیدرولوژیکی بسیار موثر می باشد. علیرغم اینکه ایزوتوپ های پایدار آب در تحقیقات هیدرومتئورولوژی در سرار دنیا بطور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند(در دهه های اخیر سالانه چندین کنفرانس تخصصی هیدرولوژی ایزوتوپی در سراسر دنیا برگزار می گردد)، متاسفانه این تکنولوژی در ایران بسیار مظلوم واقع شده است. لازم به ذکر است که مطالعات محدود انجام شده با استفاده از ایزوتوپ های پایدار در کشور، عمدتا جهت تعیین منشا گچ در خاکها و رسوبات، منشا آب چشمه های آب گرم و محل فرار سدها، ارائه خط آب جوی و مطالعات ایزوتوپی بارش، چشمه ها و رودخانه ها بصورت محدود و با نمونه برداری موردی بوده است. با توجه به ارتباط مطالعات ایزوتوپ های پایدار با مسائل سیاسی و سازمان انرژی اتمی، چالش های متعددی در این زمینه وجود دارد. به عنوان مثال در مطالعات محدود انجام شده در کشور، آنالیز ایزوتوپی تمامی نمونه ها در آزمایشگاه های خارج از کشور(آلمان، کانادا، پاکستان، ژاپن و ...) و با هزینه هایی گزاف انجام شده است اما مسئله فقط بحث نبود آزمایشگاه جهت اندازهگیری مقادیر ایزوتوپ های پایدار آب نمی باشد. متاسفانه در برخی از موارد، نتایجی گزارش شده است که گاها دارای اشتباهات بسیار فاحش و آشکار می باشد و بیشتر تفاسیر ارائه شده ضعیف و مبنای علمی ندارند. از این رو، این کارگاه سعی دارد ضمن ارائه تعاریف و مبانی تئوری استفاده از ایزوتوپ های پایدار اکسیژن-18 و دتریم، اصول نمونه برداری از منابع آبی جهت آنالیز ایزوتوپی و کاربرد ایزوتوپ های پایدار در هواشناسی، منابع آب و هیدرولوژی را مورد بررسی قرار دهد و با ارائه به روزترین مطالعات موردی با استفاده از ایزوتوپ های پایدار آب، قدمی هر چند کوچک در راستای تقویت علم هیدرولوژی ایزوتوپی در ایران بردارد.
