در سال های اخیر بیشتر تحقیقات در کشورهای صنعتی، در کنار مسائل بهره برداری و تامین نیازهای آبی از منابع آب زیرزمینی به مباحث کیفیت آب متمرکز شده اند. دشت قائم شهر – جویبار قسمتی از دشت بزرگ منتهی به دریای خزر با آبخوان کم عمق است. آب های زیرزمینی کم عمق بیشتر و زودتر از آب های عمیق در معرض آلودگی قرار می گیرند. با توجه به هیدروگراف واحد دشت قائم شهر - جویبار در دوره آماری 87-1364، سطح آب زیرزمینی دارای نوسانات افزایشی و کاهشی بوده است اما بطور کلی سطح آب زیرزمینی 2/1 متر افزایش یافته است. نتایج آزمون من – کندال و نقشه تراز سطح آب نیز افزایش سطح آب زیرزمینی را نشان می دهد. بین بارش و سطح آب زیرزمینی همبستگی معنی داری وجود دارد. همزمان با افزایش سطح آب زیرزمینی، کیفیت آب در آبخوان مورد مطالعه بهبود یافته است. بررسی نقشه های هم مقدار Mg+2، Ca+2، Na+، Cl-، So4-2، Hco3-، TDS، TH، K+و EC نشان می دهد که مقدار آنها کاهش یافته است و این نتایج براساس آزمون من – کندال نیز تایید می شود. بطور کلی بیشترین غلظت در نواحی ساحلی و کمترین غلظت در نواحی جنوبی و ابتدای دشت مشاهده شده است. براساس طبقه بندی ویلکوکس، آب آبیاری در حال حاضر در دو کلاس C3S2 و C3S1 قرار می گیرد که دارای آب شور است و بایستی با تمهیدات ویژه ای مورد استفاده قرار گیرد. نتایج طبقه بندی آب شرب(طبقه بندی شولر) نشان می دهد که در حال حاضر کیفیت آب زیرزمینی دشت در کلاس متوسط تا مطبوع قرار می گیرد که این امر می تواند متاثر از روند بهبود کیفیت آب زیرزمینی در دشت قائم شهر – جویبار باشد.
