حوزه آبخیز به عنوان یک سیستم مرکب از اجزا و فعالیت های مختلف، براساس الگوهای ویژه ای به ورودیهای مختلف خود پاسخ می دهد. رواناب به عنوان یکی از مهمترین پاسخ های حوضه به بارش است و بررسی رابطه بین این دو از اهمیت ویژ ه ای برخوردار است. مهمترین شیوه بررسی هیدروگراف سیلاب و رابطه بارش- رواناب، تئوری هیدروگراف واحد شرمن(1932) است. اما یکی از فرض های اساسی هیدروگراف واحد، داشتن بارشی با شدت یکنواخت در زمان بارش مازاد است که معمولا در طبیعت نادر می باشند. جهت استخراج هیدروگراف واحد از رگبارهای مرکب روش های متعددی ارائه شده است. این تحقیق با مبنا قرار دادن مطالعات مختلف در سراسر دنیا(بویژه مطالعات سینگ) این روشها را در چهار گروه عمده شامل روش های ماتریسی، انتقال، سری های زمانی و برنامه ریزی خطی طبقه بندی نموده است. همچنین در این مطالعه فرمول بندی و نکات ضعف و قوت مهمترین روشها ارائه شده است.
