آب های زیرزمینی یکی از مهم ترین منابع اصلی آب شیرین در دنیا به شمار می روند. ذخایر آب زیرزمینی کشور در چند دهه اخیر به دلیل تغییرات طبیعی و فعالیت های انسانی از لحاظ کمی و کیفی به شدت تحت تاثیر قرار گرفته اند. از این رو هدف از تحقیق حاضر ارزیابی وضعیت کمی و کیفی منابع آب زیرزمینی دشت آمل- بابل استان مازندران می باشد. بدین منظور با جمع آوری کلیه داده های مربوط به چاه های پیزومتری و کیفیت آب زیرزمینی در دشت مذکور، یک دوره زمانی 35 ساله (از سال آبی 66- 1365 تا سال 1400 – 1399) انتخاب شد. برای آشکارسازی روند تغییرات در این داده ها از آزمون من کندال، من – کندال اصلاح شده و شیب سن استفاده شد. براساس نمودار پایپر، اکثر چاه ها در طول دوره مورد بررسی دارای تیپ بی کربناته و رخساره کلسیک می باشند و براساس دیاگرام ویلکوکس کیفیت آب زیرزمینی از نظر کشاورزی در منطقه مورد مطالعه بیشتر در کلاس خوب قرار داشته و براساس دیاگرام شولر کیفیت آب زیرزمینی تمامی چاه های مورد مطالعه از نظر شرب در محدوده خوب قرار گرفت. براساس نتایج حاصله، نوسانات تراز آب زیرزمینی در بیش از 60 درصد چاه های پیزومتری دارای روند معنی دار (عمدتا کاهشی) بود و روند تغییرات زمانی پارامترهای کیفی تعدادی از چاه ها معنی دار بود. از این میان، پارامترهای سولفات، سدیم، منیزیم و اسیدیته بیشتر دارای روند کاهشی معنی دار و پارامترهای پتاسیم و کلسیم بیشتر دارای روند افزایشی معنی دار بودند.
