تغییرات هیدرولوژی بطور عمده وابسته به تغییر در پارامترهای اقلیمی، فیزیوگرافی و مدیریت حوضه می باشند. با توجه به وضعیت تقریبا ثابت فیزیوگرافی حوضه در دوره های کوتاه مدت، در چنین بررسی هایی تعیین وضعیت اقلیمی و تفکیک نقش آن از تغییرات حاصل از مدیریت اعمال شده در حوضه ضروری می باشد. بر این اساس ابتدا پس از معرفی حوضه مورد مطالعه و فعالیت های مدیریتی اعمال شده (اعم از بیولوژیک، مکانیکی و بیومکانیکی و ...)، روند تغییر پارامترهای اقلیمی و بررسی کمی نقش فعالیت هایی آبخیزداری در هیدرولوژی حوضه مورد مطالعه قرار گرفته است. براساس بررسی های انجام شده مطالعات مشاور دارای اشکالات اساسی در بخش های هواشناسی و هیدرولوژی بوده و سازه ها اصولی طراحی نشده اند. از سال 1384 تاکنون عمدتا یک دوره خشکسالی بر منطقه حاکم شده است و روند کاهشی در بارش و دبی غالب می باشد اما فعالیت های آبخیزداری انجام شده در حوضه، اثرات زیانبار شرایط اقلیمی را تعدیل نموده اند و دبی جریان در حوضه بالادست تونل چهل گزی نسبت به حوضه بالادست ایستگاه های بیاخی – حسین آباد و قشلاق – حسین آباد دارای روند نزول کندتری بوده است. شدت سیلاب قبل و بعد از اعمال عملیات بیومکانیکی به روش شماره منحنی شبیه سازی شده است. براساس این روش و نرم افزار HEC-HMS، هیدروگراف های سیل در دوره بازگشت های مختلف طراحی برای زیرحوضه ها و کل حوضه در سه حالت قبل از اجرای عملیات آبخیزداری، بعد از اجرای عملیات آبخیزداری با فرض پر شدن مخزن سازه ها از رواناب قبلی و یا رسوبات و بعد از اجرای عملیات آبخیزداری با فرض خالی بودن مخزن سازه ها محاسبه شده اند. براساس نتایج حاصله، دبی اوج در خروجی حوضه در دوره بازگشت طراحی از 75.4 به 70 مترمکعب بر ثانیه تعدیل شده است و تاثیر فعالیت های انجام شده بر دبی پیک خروجی اندک می باشد اما در مورد زیرحوضه هایی که تمرکز عملیات آبخیزداری در آنها بالاتر بوده است، اثر فعالیت های آبخیزداری چشمگیر می باشد و تغییرات مثبتی در کنترل سیلاب آن زیرحوضه ها مشاهده شده است.
