امروزه فناوری ارتباط الکترونیکی مدل جدیدی از ارتباط پزشک و بیمار را مطرح می کند. ارتباط درست و مؤثر پزشـک و بیمـار می تواند نقش بسیار مهمی در روند درمانی بیماران داشته باشد. این شکل جدید ارتباطی می تواند بـا بهبـود دسترسـی بـه خـدمات و ارائه ی ارزان و سریع آن، فارغ از مرزهای جغرافیایی نقش مهمی در جهت ارتقاء نظام سلامت ایفا کند. همچنین، با ارائه ی خدمات به نقاط محروم و دورافتاده و در زمان های بحرانی نقش مهمی در جهت تحقق عدالت در جامعه داشته باشد. نمونه های موفق پزشکی از راه دور در سراسر جهان کم نیستند و استفاده از این تکنولـوژی راه حـل کمکی برای فرآیند درمانی و ارائه ی خدمات سلامت محسوب می شود. از سوی دیگر، استفاده از این تکنولوژی در ایران، با توجه بـه وسعت جغرافیایی آن، می تواند در پاره ای از موارد امکان دسترسی افراد را به مشاوره و خدمات پزشـکی لازم فـراهم کنـد. بنـابراین، شناسایی چالش های اخلاقی آن در حوزه های مختلف از جمله رضایت، رازداری و حریم خصوصـی و تعهـدات حرفـه ی پزشـکی و پیش بینی تمهیدات لازم در این زمینه، بسیار مهم و نیازمند توجه ویژه از سوی مسؤولان است تا بهترین و مناسب ترین استفاده از ایـن شکل ارتباطی جدید صورت گیرد. پزشکی از راه دور می تواند جایگزین قانع کننده ای برای مراقبت های مرسوم حاد، مزمن و پیشگیرانه باشد و می تواند نتایج بالینی را بهبود بخشد. در دنیای صنعتی، این احتمال وجود دارد که پزشکی از راه دور به انتقال خدمات درمانی از بیمارستان یا کلینیک به خانه ادامه دهد. در جهان در حال توسعه یا در مناطقی با زیرساخت‌های محدود، پزشکی از راه دور عمدتاً در برنامه‌هایی استفاده می‌شود که ارائه‌دهندگان مستقر در مراکز بهداشتی، بیمارستان‌های ارجاع و مراکز عالی را به هم پیوند می‌دهند. آینده پزشکی از راه دور به موارد زیر بستگی دارد: (1) عوامل انسانی، (2) اقتصاد و (3) فناوری. رفتارهای مرتبط با فناوری بر تغییرات در سطح فردی، سازمانی و اجتماعی تأثیر می گذارد.
